چکیده:
رنج و مشقت اکثرت مردم عراق در طول 10سال گذشته واقعیتی انکارناپذیر و آشکار است . این که چه کسی مسئول چنین اوضاع نابسامانی است ،موضوع این بررسی را تشکیل می دهد.به طور کلی دو دیدگاه متفاوت در این زمینه وجود دارد. عده ای اعمال تحریم های سازمان ملل ومحدودیت های ایجاد شده در قالب قطعنامه های مصوب شورای امنیت را دلیل اصلی بروز نابسامانیهای اکثریت مردم عراق می دانند. در مقابل بسیاری نیز معتقدند که سیاست های اعمال شده از سوی دولت عراق ،همچون عدم پذیرش به موقع قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل، تبعیض قائل شدن میان مردم نواحی مختلف کشور ،اعمال سیاست های مناسب در توزیع موادغذایی (در چارچوب برنامه نفت برای غذا)و مراقبت های بهداشتی . نقش اساسی در بروز وتشدید این نابسامانی ها دارند. از این دیدگاه دولت عراق سعی دارد تا با ارائه آمارهای گمراه کننده وبی تناسب در مورد میان مرگ ومیر مردم این کشور و خصوصا«کودکان زیر 5سال، تمامی تقصیرها و مسئولیتها را را بردوش سازمان ملل و اعمال تحریم ها بیندازد .این تحقیق ضمن بررسی میزان تاثیرات سازمان ملل در این زمینه ، به نقش واقعی و مسئولیت دولت عراق در تشدید این وضعیت اسف بار می پردازدو سعی می کند تا با ارائه آمارو تجزیه تحلیل علمی به نتیجه ای معقول و واقع بینانه در این زمینه دست یابد.
The main objective of the author is to explore the underlying causes of the chronic problem of water shortages in the Middle East and North Africa (MENA). He identifies the following determining factors of water crisis: the rapid rates of population growth rates، the reduction in the volume of available per capita water، unbalanced distribution of water resources across the region، draught، over-exploitation of this vital resource by some irresponsible governments، the misuses of water، technical inefficiency of water distribution networks، and the weaknesses inherent in the competency of national water organizations. Having described the most serious causal factors، the author studies national، regional and international efforts aimed at ending this water crisis. Among the major policies recommended، he mentions the issue of encouraging more popularparticipation، increasing investments in this sector، and finally the World Bank strategy of providing financial and technical aid to the regional countries which are implementing development plans with a focus on water resources and health service provisions.