چکیده:
امر به معروف و نهی از منکر بخشی از سیاست نظارتی و کنترلی اسلام و عنصر مکمل فرایند اجتنابناپذیر «جامعهپذیری» محسوب میشود و همچون همه تدابیر خرد و کلان فرهنگی و اجتماعی برای ورود یافتن به قلمرو هنجاری جامعه و تبدیلشدن به منطق کنشی فراگیر، نیازمند تشریح، تبلیغ، بسترسازی و تمهید مقدمات و شرایط اجرایی سازی متناسب است. رسانههای جمعی عموما و صدا و سیما خصوصا به عنوان مهمترین کانالهای فرهنگساز ـ که هدایتگری روند کلی فرهنگ جامعه را بر عهده دارند ـ در این میان نقش تعیینکنندهای ایفا میکنند. این نوشتار به بحث و بررسی پیرامون نقش و کارکرد رسانهها در احیا، رونقبخشی، پیرایهزدایی و زمینهسازی هر چه بهتر و بیشتر برای اجرایی شدن دو اصل متعالی و مهجور عقلی شرعی «امر به معروف» و «نهی از منکر» اختصاص یافته است.
خلاصه ماشینی:
"در هر حال، رسانه با اقدامات متنوعی میتواند به گسترش فریضةامر به معروف و نهی از منکر در جامعه یاری رساند: ارتقای سطح آگاهیتودهها از جایگاه این فرضیه در نظام هنجاری دین؛ تأکید بر اهمیتفرضیه مذکور در جامعه؛ بیان مصادیق «معروف» و «منکر» و نیز شرایط موانع و آثار اجرایی «امر به معروف و نهی از منکر»؛ توجه دادن به آثار سهمگینشیوع انحرافات؛ فضاسازی مناسب و حساسیتزایی (برجستهسازی)؛ایجاد انگارهها و تلقیهای مثبت؛ هدایت نگرشها عموم به سوی التزامعملی بیشتر به اجرای این فرضیه، کلیشهسازی و کلیشهزدایی؛ زدودن شبهاتو تعدیل کردن انگارههای اخلالگر؛ ایجاد نزدیکی در بین ذهنیتها، حالاتو انگیزهها؛ بسترسازیهای مناسب روانی برای تعامل مثبت مردم با اینآموزه؛ زمینهسازی برای پذیرش هزینههای اجرای «امر مه معروف و نهی از منکر» توسط دولت و مردم با هدف بهرهگیری از نتایج آن؛ عرضة الگوهای متناسب اجتماعی با هدف هدایت رفتارها (و ایجاد همنوایی)؛ موضعگیری مثبت یامنفی دربارة روشهای معمول اجر این اصل ارائة راهکارهای اصولی به مردم برای نظارت آنها به محیط پیرامون و ایفای نقش میانجی در بین تودههاو دولتمردان؛ بالابردن ظرفیت اجتماع برای پذیرش واقعیات؛ توجه دادن عموم به سیرة بزرگان دین؛ انعکاس دیدگاههای کارشناسان و متخصصان؛ هدایت مردم واکنش مناسب در برابر محیط؛ طرح سبکها و شیوههای مختلف بودن و شدن؛ تقویت روحیة همدلی و احساس مسئولیت گروهی (آحاد جامعه نسبت به یکدیگر، و هر یک از آنان نسبت به حکومت و برعکس)؛ ترویج روحیة اصلاحگری و اصلاحپذیری؛ ایجاد حساسیت نسبت به لزوم رفع نیازها و آرمانها؛ محدود ساختن زمینههای انحراف منحرفان؛ همسو کردن افکار عمومی با رشد فرهنگ انتقادگری و انتقادپذیری؛ ایجاد و تقویت پیوندهای میان ذهنی در خصوص کاستیهای فرهنگی ـ اجتماعی؛ مبارزه با اباحیگری و تسامحهای توجیهناپذیر؛ نهادی ساختن برخی عادت وارههای پسندیده؛ تقویت روابط گفتمانی میان مردم؛ ارائة شاخصهای کیفی برای کنترل فرایندهای «معروف سازی» و «منکرگریزی»؛ و..."