خلاصه ماشینی:
تنها تفاوت ساختاری فعل ساختهای غیرشخصی قالبی با فعلهای مرکب زبان فارسی معاصر در این است که وجود یک پیبست ضمیری بین جزء غیر فعلی و همکرد فعلی،در جملههای غیرشخصی،الزامی است.
با توجه به این مطلب و با استناد به تحلیل هیل و کیسر (HALE and KEySER 1993) و واحدی لنگرودی (VAHEdi-LANGRUdi 1996) ،در نمودار(24)،ساختار منطقی-معنایی را برای افعال مرکب و ساختهای غیرشخصی در زبان فارسی پیشنهاد میکنم: (24) (به تصویر صفحه مراجعه شود) در نمودار(24)-که دارای نمای ظاهری نمودارهای درختی ایکس تیره است-سازهء XP در رابطهء متممی با هستهء فعل V?
سوم شخص مفرد-آمد خوش مرا ساختار منطقی-معنایی جملههای(65)تا(85)درست همان ساختار منطقی-معنایی ارائه شده در نمودار درختی(84)برای جملههای(74)غیرشخصی زبان فارسی معاصر است که،در آنها،گروه معرفه+را (DP+ra) فاعل منطقی-معنایی جمله است و،در ساختار منطقی-معنایی،در جایگاه مشخصگر گروه اسنادی PrP قرار دارد: (64) Scrambling (74) Scope (84) Complex Predicates (94) Idiomatic Verb (95) (به تصویر صفحه مراجعه شود) بدیهی است که نمودار(95)ساختارنحوی نیست،ولی تا حد زیادی میتوان آن را نشاندهندهء روابط منطقی زیربنایی دانست که تفسیر معنایی ساختار نحوی جملههای (65)تا(85)را ممکن میسازد.
ساختار نحوی گروه حالت،از نظر کریمی (KARiMi 1996,2001) ،به این شرح است: (05) Kase Phrase (15) Specificty (25) Spec-head relation (16) (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به اینکه نظر کریمی و قمشی در مورد ساختار نحوی گروه حالت شباهت بسیاری به هم دارد،و با توجه به اینکه شواهد کافی برای ترجیح یکی بر دیگری ارائه نشده و انتخاب هریک از آنها با تحلیل ارائهشده در این مقاله دربارهء ساختهای غیرشخصی زبان فارسی سازگار است،ما تحلیل قمشی را برمیگزینیم که،براساس آن،گروه حالت (KP) به گروه فعلی ساختهای غیرشخصی افزوده میشود یا گروه حالت با گروه فعلی ادغام میگردد.