خلاصه ماشینی:
"رقص آیینی هنگام رفتن به قبرستان نیز اجرا میشود در این مورد طبیعتا خصوصیت بداههکاری پیدا مینماید اگر«پایعمل»را در حیاط خانه برقصند، شکل معین استواری پیدا میکند در صورت تنگ بودن پاگرددو اجراکننده در یک جا چرخزده میرقصند اجرا کننده آزاد ایستاده دست راستش را از پس گوش چپ میگذراند و دقیقهای در این حالت ثابت میماند.
مرد رقصنده همین حرکت را اجرا نموده در همانجا کاملا نیمدوری میزند و باز اندکی به پیش میرود،سپس دقیقهای ثابت شده و دفعتا کف به هم میزند و آه غمانگیزی میکشد:«کشه»(سوزان)بعد از این او دو دستش را به پایین طرف راست دراز میکند اما به طرف چپ حرکت دارد.
«اما تنها سنین بین 35 تا 50 چنین تصور میرود که جوان کمتر از 35 سال قادر نیستند غم و اندوه خود را در رقص بیان رقص کنند»4اجراکنندگان هنگام اجرای این رقص حزنانگیز که تا حد جنون میرسید در یکجا تاب میخوردند،اساسا دستانشان را به حرکت درمیآوردند و آنها را به روی سینه رسانده باز به دو طرف دراز میکردند چنانکه گویی از پی نبض قلب خویش روانند.
رقص تاجیکی«شیربازی»از جهت مضمون به موضوعهای هنر تصویری خصوصا غلاف مذکور تختسنگی نزدیک است،سنت عمیق تمثال شیر در هنر آسیای میانه امکان میدهد تخمین بزنیم که رقص «شیربازی»در طول چندین قرن وجود داشته است و گسترش آن در چین،ژاپن و افغانستان به تأثیر دوجانبه هنر و رقص سغد در این مملکتها شهادت میدهد.
اجرا کننده بههمراه موسیقی پایکوبی میکند و برای نشان دادن کله جنبانی المستی نیمتنه بالای پیکرش را گاه به چپ و گاه به راست به شکلی موزون حرکت میدهد آهسته چرخ میزند و گاه به تماشاگران نزدیک و خم شده آنها را میترساند."