چکیده:
توجه به وحدت و تقریب مذاهب اسلامی، یکی از مهمترین دغدغههای ذهنی اندیشمندان مسلمان شده است. در این میان، رویکردهای متفاوت اندیشوران وحدتنگر و تقریبگرا، خود یکی از اساسیترین موضوعات قابل بحث در عرصه مباحث تقریبی تلقی میشود. با توجه به این مهم، در این مقاله، رویکردهای مختلف منادیان تقریب به تقریب مذاهب اسلامی در قالب دیدگاههای سیاسی، تبیینی و تفکیکی مورد بحث قرار گرفته و رویکردهای تبیینی و تفکیکی به عنوان مکمل یکدیگر از جمله بهترین برداشت از تقریب مذاهب اسلامی و مهمترین راهکار تقریب پذیرفته شده است.
خلاصه ماشینی:
"ایشان حتی به توصیه و سفارش دیگران و ارتباط صمیمی داشتن با شخصیتهایی چون سلیم و شلتوت و تبادل نامهها و پیامها بسنده نکرد، بلکه خود در این راه فراتر از تصور معمول اندیشمندان شیعه و با رویکرد تفکیکگرایانه در قلمرو فعالیتهای امام، نظریه جدید «مرجعیت علمی اهل بیت علیهمالسلام را برای حسن تفاهم مذاهب اسلامی و کاهش اختلافات مذهبی در جهان اسلام ارائه کرد.
ولی امر مسلمانان جهان؛ حضرت آیت الله خامنهای که خود از شاگردان و تربیتیافتگان مکتب اهل بیت علیهمالسلام و دل سوزان اسلام و جهان اسلام است، همیشه در موارد گوناگون و بیانات متعدد توجه ویژه به موضوع وحدت و تقریب مذاهب اسلامی داشته است.
ایشان بارها به مناسبتهای مختلفی پیرامون نقش محوری اهل بیت علیهمالسلام در ایجاد وحدت بین مسلمانان سخن گفته است:مهم این است که دنیای اسلام میتواند بر محور دو نقطه مربوط به اهلبیت، اتفاق و اتحاد داشته باشد؛ یکی محبت است که یک امر عاطفی و عقیدتی است و مسلمانان به محبت اهلبیت علیهمالسلام امر شدهاند و همه آن را قبول کردهاند.
4. تفکیک بین رویکرد تبیینگرا و تفکیکگرا تفکیکی ناروا است؛ افرادی که از شیعیان جزو تبیینگرا نامبرده شده همچون عبدالحسین شرفالدین عاملی، کاشف الغطا، شیخ محمدرضا مظفر، در عین حال که تبیینگرا بودهاند، بر این مسئله نیز تأکید داشتند که با توجه به حدیث ثقلین در اخذ احکام باید به اهلبیت علیهمالسلام رجوع شود؛ چرا که آنها تنها راه مطمئن برای گرفتن احکام میباشند."