چکیده:
در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی یکی از مهمترین علل و عوامل شکست یا موفقیت پروژههای مدیریت بحران یعنی ارتباطات بحران پرداخته شود.بحران در دنیا چندان سابقهای ندارد و پیرو بحث مدیریت بحران در ایران،هنوز بسیار نوپا و خردسال است.بیتوجهی به این مبحث مهم و حیاتی میتواند منجر به شکست پروژه مدیریت بحران شود،ناگفته پیداست که هرچه تیم بحران،ارتباطاتی قویتر داشته باشد،میتواند در امر پاسخگویی به بحران بهتر عمل کند و اگر یک تیم بحران نتواند به خوبی وظایف ارتباطاتیاش را عملی سازد،مطمئنا فرایند پاسخ با دشواریهایی روبرو خواهد شد.بر این اساس،این تحقیق عوامل شکست و موفقیت پروژه ارتباطات در خلال بحران را مورد بررسی قرار میدهد و برای موفقیت ارتباطات بحران توصیههایی را ارائه داده است.
خلاصه ماشینی:
اما در مقابل این نوع نگاه،نگرش دیگری وجود دارد که معتقد است بحران نه یک لحظه که یک فرایند است و نه حادثهای ناگهانی بلکه از جمله موضوعاتی است که باید از قبل به آن اندیشید و قبل از وقوع، برای پیشگیری از آن و پس از آن،برای مدیریت مطلوب آن برنامه و طرح داشت.
مدیریت بحران کارا و موثر میباید برای هر یک از مراحل یاد شده تمهیدات خاصی را در نظر بگیرد و به آمادهسازی سازمان بپردازد وانگذاشتن تشخیص علائم به شانس،ترویج فرهنگ سازمانی مناسب و تشکیل تیم مدیریت بحران،برنامهریزی برای تدارک منابع مورد نیاز سازمان، تدوین برنامههای بازیافت سازمان و ایجاد ظرفیت یادگیری سازمانی از آنچه که واقع شده است،کلیاتی از این تلاشها به شمار میآیند(مظلومی،01:8831).
اگر چنانچه تیم مدیریت بحران برای هر یک از مراحل بحران، برنامهای مدون داشته باشد،قطعا در هنگام بروز آن دچار مشکلات کمتری خواهد شد و میتواند ارزشمندترین دارایی خود را(یعنی زمان)در اینگونه مواقع،صرف انجام کارهایی کند که از پیش امکان برنامهریزی برای آنها وجود نداشته است.
ارتباطات بحران نه تنها میتواند بحران را تخفیف دهد یا حتی برطرف کند،بلکه در برخی مواقع برای سازمان اعتبار مثتب بیشتری نسبت به قبل از وقوع بحران به ارمغان میآورد (Fearn-Banks,2002:9) .
بنر(7002)معتقد است که هدف طرح ارتباطات بحران این است که راهنماییهایی برای برخورد با موقعیتهای گوناگون ارائه کند و این اطمینان را به وجود آورد که همه کارکنان با شیوههای کاری و نیز نقشهایشان هنگام یک حادثه بحرانی آشنا هستند.