خلاصه ماشینی:
"البته سابقهی خود ادبیات کودک و نوجوان و آثاری که برای کودکان و نوجوانان به نحوی که بتوانیم بگوییم یک اثر براساس یک پارادایم و یک مکتب بررسی شود و نقاط قدرت و ضعف آن به شیوهای اصولی مشخص شود،حد اکثر به دههی 04 یا در نهایت به زمان انتشار نشریهی«سپیدهی فردا»در سال 8331 بازمیگردد.
اقدام مهم این انجمن انتشار سلسله مجلات«پیک»است که امروز هم با عنوان«رشد»به کار خود ادامه میدهد و قطعا بخشی از بحث ما دربارهی اینکه نقد ادبیات کودک و نوجوان در ایران چه شرایطی دارد،برخواهد گشت به نشریهی پیک و سلسله مجلات رشد و مطالب منتشر شده در آنها.
همچنین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که آغاز به کار کرد،باز هم برای انتشار آثاری برای کودک و نوجوان به وجود آمد و نه برای اینکه نقطه اوجی در نقد باشد؛همین امر دربارهی مجلهی خواندنیهایی برای نوسوادان که بعدها دفتر کمکآموزشی نام گرفت نیز صادق بوده است.
» وی ادامه داد:«چه اتفاقی میافتد که در امریکا و آلمان و سایر نقاط جهان از این روحیهی تعلیم و تربیتی زودتر عبور میشود و هنر تبدیل میشود به چیزی که اگرچه به کودک آموزش میدهد،ولی باعث لت بردن و سرگرم شدن او هم میشود؟چگونه است که امروز معتقدند لذت هنری میتواند فقط برای بزرگترها نباشد و برای بچهها هم وجود داشته باشد؛ولی در ایران اگر هم آثار کودک و نوجوان ما در حوزهی شعر و داستان،بعضا برای لذت مخاطب نوشته میشود،نقد ما نقدی تعلیمی و تهذیبی و به قول آقای رحماندوست،نقدنقد شخصیت بوده است؟پیش از آن هم متاسفانه همین است."