چکیده:
هدف این تحقیق،بررسی نقش صفات شخصیت و رویکردهای یادگیری در پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود.در نمونهای متشکل از 914 آزمودنی(412 پسر و 052 دختر)،فرم خلاصهشده پرسشنامه پنج عاملی و پرسشنامه فرایند مطالعه اجرا شدند.برای متغیر پیشرفت تحصیلی دانشجویان،میانگین کل نمرات آنها از طریق دانشگاه مورد مطالعه،جمعآوری شد.با استفاده از تحلیل مسیر،اثرات مستقیم،و غیر مستقیم صفات شخصیت بر رویکردهای یادگیری و پیشرفت تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت.نتایج به دست آمده بیانگر آن است که پذیرش،وظیفهشناسی،و سازگاری،بر رویکرد یادگیری عمیق، اثر مثبت و معنادار دارند.به علاوه پذیرش و وظیفهشناسی اثر منفی و معنادار و روانرنجورخویی و برونگرایی اثر مثبت و معنادار بر رویکرد یادگیری سطحی نشان دادند.اثر غیر مستقیم پذیرش،وظیفهشناسی،و سازگاری از طریق رویکرد عمیق بر پیشرفت تحصیلی،مثبت و معنادار و اثر غیر مستقیم پذیرش و وظیفهشناسی از طریق رویکرد سطحی بر پیشرفت تحصیلی منفی و معنادار به دست آمد.در مجموع نتایج پژوهش حاضر مؤید آن است که در مطالعه پیشرفت تحصیلی دانشجویان توجه به نقش عوامل درونفردی صفات شخصیت و رویکردهای یادگیری نکتهای حائز اهمیت است.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس،در پژوهش حاضر با توجه به نتایج مطالعه بیگز و همکاران(1002)ساختار دو عاملی رویکردهای یادگیری عمیق و سطحی مورد استفاده قرار گرفت و از مطالعه رویکرد یادگیری پیشرفتمدار صرفنظر شد.
اما در پژوهشهای انجام شده بر عملکرد تحصیلی،صفات شخصیتی روانرنجورخویی،برونگرایی،و پذیرش،به اندازه عاملهای پذیرش و وظیفهشناسی مورد توجه قرار نگرفتهاند(دیست2،3002)چامورو-پرموزیک و فارنهام (3002)در بررسی رابطهء بین صفات شخصیت و عملکرد تحصیلی در دو نمونه از دانشجویان انگلیسی نشان دادند که نمرههای به دست آمده از صفات شخصیت افراد در هفتههای اول سال تحصیلی،با نتایج آزمون نهایی آنها رابطه دارد.
براساس اطلاعات ماتریس همبستگی از میان صفات شخصیت(متغیر برونزا)1صفتهای پذیرش،روانرنجورخویی،و وظیفهشناسی و از میان رویکردهای یادگیری(درونزای مستقل)2دو رویکرد عمیق و سطحی در سطح 0/50 با پیشرفت (1)- exogenous variable (2)- endogenous variable تحصیلی(درونزای وابسته)رابطهء معناداری نشان دادند.
اثر متغیرهای برونزا و درونزای مستقل پژوهش بر پیشرفت تحصیلی(متغیر درونزای مستقل:،رویکرد یادگیری سطحی)نشان داد که این مدل تنها 0/91 از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکند.
برآورد ضرایب مسیر،و اثرهای مستقیم متغیرهای درونزا و برونزای پژوهش بر پیشرفت تحصیلی(متغیر درونزای مستقل:رویکرد یادگیری عمیق)نشان میدهد که این مدل تنها 0/51 از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکند.
نکتهء حائز اهمیت این است که از یک طرف روانرنجورخویی زمینهء استفاده از رویکرد یادگیری سطحی را فراهم مینماید و از طرف دیگر استفاده از رویکرد مزبور با احساسات نوروتیک و افزایش احساس شکست همایندی نشان میدهد که میتواند خود به انگیزهء پیشرفت پایین و پذیرش کمتر برای مطالعه منجر گردد(آکرمن1و هگستاد2،7991).
همسو با نتایج مطالعات شونبرگ و کاسوفسکا(9991)و بلیکل(6991)در این پژوهش نقش میانجیگری رویکردهای یادگیری در مدلهای ارائه شده برای تبیین پیشرفت تحصیلی، متفاوت به دست آمد."