چکیده:
تعهد به دادن اطلاعات در زمره تعهداتی است که در قراردادهای بیمه اشخاص اهمیت قابلتوجهی دارد؛تا آنجا که اساس محاسبات بیمهگر برمبنای رعایت حد اکثری این تعهد استوار است و نقض این تعهد با ضمانت اجراهای شدید قانونی مواجه است و در مواردی حتی بطلان قرارداد را به دنبال خواهد داشت.این مقاله به بررسی ماهیت این تعهد،حدود و مرزهای آن و درنهایت ضمانت اجراهای نقض آن در صورتهای گوناگون میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"آیا صرف اینکه بیمهگر بیان کند که تعهد مزبور از سوی بیمهگذار نقض شده،این مهم
کند که عدم ذکر برخی از اطلاعات از سوی بیمهگذار به این اندازه واجد اهمیت بوده
بیمهای شرکتهای بیمه است که در این خصوص چگونه تصمیمگیری میکنند.
اما بیمهگر فقط در راستای موضوع قرارداد میتواند از بیمهگذار سؤال کند و یا
خودداری کند هیچ اثری در قرارداد نداشته و فرض بر این است که یک بیمهگر
تعویق افتاده نیز هست یا اینکه منظور این است که بیمهگر فقط مستحق حق بیمههایی
است،قرارداد بیمه باطل و بیاثر خواهد بود و در این صورت اگر بیمهگر وجهی از بیمهگذار گرفته باشد باید عشر مبلغ مزبور را به عنوان مخارج،کسر کند و بقیه را به
برآمده است با حالتی که او نیز مانند بیمهگر از وقوع حادثه اطلاعی ندارد-این موضوع
در ماده 81 ناظر به موردی است که بیمهگذار نیز از وقوع خطر از پیش محقق شده،
«اصل بر حسننیت بیمهگذار است و بیمهگر باید ثابت کند که بیمهگذار در اظهار
بههرحال حق اعمال ضمانت اجرای ماده 21 به این دلیل برای بیمهگر به وجود میآید
بیمهگذار پیدا کرده میتوان بیان کرد که ارائه این اطلاعات اشتباه موجب بطلان
قانون نیز مقرر شده،یک فسخ تشریفاتی است و باید مراتب آن رعایت شود تا قابل
این ضمانت اجرا صرفا ممکن است در مرحله بعد از وقوع حادثه بروز کند.
فرض اول قبل از پرداخت سرمایه بیمهای است که در آن بیمهگر برای اعمال پوشش
بیمهگر اعطا نموده است که این مسئله مبین اهمیت زیاد تعهد به دادن اطلاعات"