چکیده:
بیمه محصولات کشاورزی به عنوان یک قرارداد،متضمن حقوق و تکالیفی برای طرفین آن است که شناسایی این آثار در اجرای صحیح و موفقیتآمیز قانون بیمه محصولات کشاورزی ضروری است؛ولی قانون مذکور بسیار ناقص است و درخصوص بسیاری از مسائل قابل طرح فاقد حکم خاصی است؛لذا ضروری است،این قانون با توجه به قانون بیمه مصوب 6131 ارزیابی شود و در عین حال در این زمینه باید از تجارب دیگر کشورها استفاده شود که در این مقاله ضمن بررسی ارکان قرارداد بیمه کشاورزی،آثار آن را نسبت به طرفین معین نموده و در عین حال در مواردی پیشنهاداتی جهت اصلاح قانون مذکور ارائه شده است.
خلاصه ماشینی:
"دیگر هیچ نفع بیمهای برای ورود به عقد بیمه دیگری ندارد و اگر خلاف این امر اقدام
از دولتی کردن صنایع و گسترش حوزه تصدیگری دولت شروع شده بود که بخش بیمه کشاورزی را نیز دربر گرفت،اما در حال حاضر که این تب فروکش کرده و
ضروری است مقنن در اصلاح قانون بیمه کشاورزی به این امر
محصولات کشاورزی ایران در این زمینه ساکت است و رویه صندوق بیمه محصولات
کشاورزی بر این قرار گرفته که فقط برخی محصولات گلخانهای را تحت پوشش قرار میدهد و تجهیزات گلخانه که تحت خطر طوفان و سیل است از حمایت این
اما قانون بیمه محصولات کشاورزی ایران در این زمینه ساکت
حال این سؤال مطرح است که بیمه محصولات کشاورزی جزء کدام دسته از
بیمه محصولات کشاورزی از بیمههای بازرگانی است که دولت به خاطر حمایت از
پوشش بیمهای قرار دهد؛در صورتی که اگر این نوع بیمه از بیمههای اجتماعی بود
مخاطرات محصولات کشاورزی بوده است و صرف اینکه این نوع بیمه از طرف
است؛زیرا تعهد بیمهگذار به پرداخت حق بیمه مشخص و قطعی است،ولی تعهد بیمهگر در جبران خسارت احتمالی است.
بیمه کشاورزی نیز جزء این دسته اخیر از عقود است؛زیرا بیمهگر از قبل شرایط
اطلاعات صحیح و کاملی ارائه خواهد کرد؟ قانون بیمه محصولات کشاورزی در این خصوص حکمی ندارد؛لذا باید موضوع
در این زمینه ماده 31 قانون بیمه مقرر داشته است:«اگر خودداری از اظهار مطالبی یا
تشدید خطر عمدی باشد ماده 21 قانون بیمه را در این خصوص نیز اجرا کرد.
الزام بیمهگذار به پرداخت آنها را بخواهد؛زیرا بیمه کشاورزی جزء عقود لازم است و"