خلاصه ماشینی:
"در طول یک سال و نیم که از کنفرانس میگذرد معلوم گشته است که بعضی مواد العامیه در عین صراحت و رسمی بودن قادر به موظف و متعهد کردن امضاکنندگان اعلامیه نبودهاند،البته لازم به توضیح است که نفس گرد آمدن و شرکت 35 کشور اروپایی و غیر اروپایی در کنفرانس امنیت و همکاری اروپا خود شایان توجه بوده و در نوع خود موفقیتی چشمگیر میباشد، لیکن امضای پیمان جدید دوستی بین آلمان شرقی و شوروی و لهستان و شوروی، دخالت شوروی در انگولا و عکسالعمل آمریکا در مورد کاهش آهنگ رشد مبادلات بازرگانی آن کشور با شوروی،تعلل شوروی در فروش نفت به آمریکا و بسیاری مشکلات دیگر باعث شده است که ناظران و مفسران مسایل سیاسی نسبت به آیندۀ تشنجزدایی و اجرای نکات مورد توافق در هلسینکی ابراز تردید و بدبینی کنند.
مخالفان تشنجزدایی پیدایش اختلافاتی چند در روابط بین آمریکا و شوروی از یک سال پیش به این طرف و این که فورد رئیس جمهوری وقت آمریکا در سخنرانی خود برا لژیون آمریکایی در مینیاپولیس این نکته را ذکر کرد که شاید لازم باشد لغت تشنج- زدایی را از واژگانش حذف نماید و بالاخره(همان طور که مذکور افتاد)دخالت وسیع شوروی و کوبا در آنگولا همه و همه منجر به ارائۀ تز جدیدی شده است که عمر تشنجزدایی را کوتاه پنداشته و پایان آن را نزدیک میانگارد.
در اعلامیۀ مشترک نیکسون و برژنف به مناسبت دیدار از مسکو در سال 1972 تأکید شده است که در دوران بمب اتم برای آمریکا و شوروی دیگر جز تعقیب خط مشی همزیستی مسالمتآمیز راهی وجود ندارد،معنی این حرف آنست که روابط دو بلوک شرق و غرب در آیندۀ نزدیک تنها در محدودۀ رقابتهای صلحآمیز و همکاریهای نسبی قابل تصور است."