خلاصه ماشینی:
"این توجیه هرقدر هم عملا قابل قبول باشد از لحاظ اصول کلی شایستگی توجه نخواهد داشت زیرا وقتی ماده 2801 گفت(بمجرد عقد زن مالک مهر میشود و میتواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید)ولی ماده 4801 تلف قبل از قبض را بر عهده زن قرار نداد بر آن اصلی که ایجاب میکند تلف هر مالی بر عهدهء مالک آن باشد استثنای مهمی وارد و آنرا تا اندازهء متزلزلل مینماید-در قانون مدنی استثنای دیگری هم در مورد قاعده مندرج در ماده 2801 پیشبینی شده زیرا بطوریکه ذیلا خواهیم دید بعضی از مواد آن چنین باشد که حق زن نسبت بتمام مهر موکول به وقوع نزدیکی است.
اگر میزان مهر قبلا بوسیله زوجین تعیین شده باشد نصف آن عبارت از عوض تمتع مرد از بضع زن خواهد بود و نصف دیگر در واقع بخشش است بلا عوض و بهمین جهت مقرر گردیده که قبل از نزدیکی زن مستحق نصف مهر میباشد ولی اگر میزان مهر در عقد پیشبینی نشده باشد آنچه که بخشش محسوب است بمیزان مهر المتعه خواهد بود زیرا در صورت عدم وقوع نزدیکی مرد باید این مقدار را بزن بپردازد ولی اگر نزدیکی واقع شده باشد مرد باید مهر المثل را معمولا که بیشتر از مهر المتعه است بپردازد پس در اینصورت عوض تمتع مساوی است با اختلاف بین مهر المثل و مهر المتعه چنین بنظر میرسد که مقنن ایران قبض را شرط کمال عقد نکاح و مالکیت مهر دانسته1زیرا تا موقعیکه نزدیکی بعمل نیامده نکاح را عقدی ناقص تلقی مینماید این معنی از دستور قانون در مورد تلف مهر قبل از تسلیم آن نیز استفاده میشود زیرا ماده 4801 میگوید هرکاه مهر قبل از تسلیم آن بزن تلف شود مسئول آن شوهر خواهد بود."