چکیده:
این نوشتار،به واژه شناسی لغوی و تاریخی زکات پرداخته است.در این جا سیر تاریخی واژه زکات و سپس،بسط و توسعه آن تحلیل شده است
خلاصه ماشینی:
"او زکات را به معنای ازدیاد و رشد هم آورده است: »و المال یزکو بک مستکبرا یختـال قد أشـرف للناظر«3 ازهری،ازقول احمد بن عبید،به ذکر صرف این لغت می پردازد: خسا و زکا لا ینونان،و لا تدخلهما الألف و اللام،وکمیت این گونه می آورد: »لأدنی خسا أو زکا من سنیک إلی اربـع فیقـول انتـظـارا«4 صاحب تهذیب اللغة،از قول(سلمه از فراء)می نویسد:العرب تقول للزوج:زکا،و للفرد:خسا.
او معتقد است که این واژه از لغات قدیمی تر،چون عبری(NUT )و مانند واژه ی فنیقی(T N)،به معنای پاک وطاهر بودند که با کاربرد قرآنی آن،مطابقت کامل داشته و واژه های مترادف آن،به همین معنا در سریانی است.
14 با توجه به به بررسی های به عمل آمده،درباره واژه زکات به این نتیجه می رسیم که این واژه،نخست به معنای زیادت و نمو به کار رفته است.
البته دور از ذهن نیست که فرض کنیم قبل ازآن(در دوران جاهلیت)دستگاه های دولتی یعنی حکومت اقدام به جمع آوری آن نمی کرده و از آن سال،پیامبر(ص)مکان هایی را برای جمع آوری زکات و مأمورانی را نیزبرای گرفتن آن فرستاده است.
بیشتر مفسران بر آن بوده اند که این واژه،پس از این که در قرآن و ادبیات اسلامی وارد شد، افزون بر معنای اولیه خود،معنای دیگری نیز گرفته است.
نتیجه گیری پس از بیان واژه زکات،از نظر لغوی و بررسی دیدگاه های گوناگون در باره زکات،به این نتیجه می رسیم که اصل این واژه،به معنای نمو و رشد کردن است.
پس از آن،این نتیجه به دست می آید،که این واژه در متون مقدس پیش از اسلام وجود داشته؛چه از لحاظ اصطلاحی و چه از لحاظ لغوی و اسلام،آن را امضا کرده است."