خلاصه ماشینی:
"البته باید این نکته اضافه شود که بهرهگیری مفسر از روایات،اختصاص به روایات ذکر شده در ذیل هرآیه آنچنانکه علی بن ابراهیم در تفسیر منسوب،و هویزی در تفسیر نور الثقلین و سید هاشم بحرانی در تفسیر برهان کردهاند،ندارد،بلکه آنچه این تفسیر را از بسیاری از تفاسیر دیگر متمایز کرده است،دقیقا در همین نکته است که ایشان برای بهرهگیری از کلمات معصومین به مجموعهء روایات شیعه و سنی نظر دوخته و آنچنانکه در بخش منابع کتاب اشاره شد،در بسیاری از کتابهای حدیثی غور کرده و به مناسبت ذکر آیه و بهرهبرداری موضوعی از روایت،در توضیح و تبیین کلمات آسمانی کوشیده است و هرجا مناسبتی در معنای آیه و موضوع و شأن نزول و احکام فقهی و مسایل اخلاقی و کلامی که ارتباطی میتوانسته با آیه داشته باشد،روایات را ذکرکرده است.
تفسری«انوار درخشان»نیز این روش تفسیری را مبنای کار خود قرار داده است و هرجا که ظاهرا آیه با بعد عقلی قطعی تعارض داشته،آن حقیقت عقلیه را مقدم میدارد و به ظاهر آیه اکتفا نمیکند و براین مطلب هم استدلال میکند،به عنوان نمونه در ذیل آیهء: «ردوها علی فطفق مسحا بالسوق و الاعناق» (ص،33/83)که علامه حسینی داستان حضرت سلیمان را مطرح میکند و اینکه جملهء «ردوها علی» به چه معناست،ایشان در توضیح داستان حضرت سلیمان که برای سان دیدن اسبهای جنگی لشگر،به صحرا رفته بودند و دیدن اسبهای ورزیده و آزموده او را به تعجب انداخت: «إذ عرض علیه بالعشی الصافنات الجیاد» (ص،13/83)تا آنجا که مدت اینسان به درازا انجامید،آفتاب غروب کرد: «احببت حب الخیر عن ذکر ربی حتی توارت بالحجاب» (ص،23/83)یکباره متوجه شد که نماز عصر را نخوانده است و این شکوه اسبهای کارآزموده،حجابی از ذکر خدا شده و از یاد خدا غفلت کرده است."