خلاصه ماشینی:
"او از علیشیر حمایت کرد،و نوایی فرصتی یافت تا معلومات خود را در زمینهء شعر و ادبیات کامل کند و حتی علم فقه و نحو را در محضر درس خواجه فضل الله ابو اللیثی آموخت،و کمکم به انجمنهای ادبی و علمی شهر راه یافته،به ترکی و تاجیکی شعر سرود،اما اقامت نوایی در سمرقند دیری نپائید.
به میزان آن نظم معجز نظام نظامی که بودی و خسرو کدام چو او بر زبان دگر نکته راند خرد را به تمییزشان ره نماند زهی طبع تو اوستاد سخن ز مفتاح کلکت گشاد سخن1 و بهدستور وی نفحات الانس را به فارسی نوشته و امیر علیشیر نیز شرح احوال جامی را در خمسهء المتحیرین خود آورده است.
حتی پس از آنکه جامی در سال 898 هـ-ق2941/ م وفات یافت،امیر برای او مرثیهای ساخته که خواند میر بیت اول آنرا در حبیب السیر آورده است که چنین است:«و امیر علیشیر در مرثیهء مولانا نور الدین عبد الرحمن ترکیبی غرا در سلک انشا کشید،زندگی او و مطلعش در خاطر بود ثبت گردید: هر دم از انجمن چرخ جفای دگر است هر یک از انجم او داغ بلای دگر است.
این رساله را نوایی تحت تأثیر و تلقین سلطان حسین بایقرا که خود مهارتی در زبان و ادبیات ترکی داشت،به رشتهء تحریر کشیده است.
علی اصغر حکمت در کتاب نوایی(انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی،6231)ص 82 نام این اثر را رساله در حالات پهلوان محمد ابو سعید ذکر کرده است.
علی اصغر حکمت،جامی،ص 33 و نیز:مقدمهء محاکمة اللغتین؛تاریخ نظم و نثر،نفیسی؛ فصلنامهء نامهء پارسی؛علی اصغر حکمت،نوایی،تحقیقات در باب زندگانی و آثار و اهمیت ادبی میر نظام الدین علیشیر نوایی(تهران،6231)؛مجلهء دانشکدهء ادبیات دانشگاه تهران،س 91،شمارهء مخصوص ادبیات،ص 241-111."