چکیده:
ی نیما یوشیج شمرده میشود؛اما به دلیل استفاده از نمادها و ویژگیهای بلاغی برگرفته از سنت شعر فارسی،گرایش بیشتر به وضوح معنا (در قیاس با نیما)و قالب نیمه سنتی منظومه،اخوان ثالث شیوهای متفاوت با روش نیمایوشیج اختیار کرده است و آن،تلفیق سنت و نوگرایی است.
خلاصه ماشینی:
"1این منظومه دارای ده فصل و 441 بیت است و چنین آغاز میشود: وقتی که روز آمده،اما نرفته شب صیاد پیر،گنج کهنسال آزمون با پشتوارهای و تفنگی و دشنهای ناشسته رو،ز خانه گذارد قدم برون (اخوان ثالث،ص 361) البته به گفهء شاعر در انتهای منظومه،تنها هجده بیت پایانی آن در اردیبهشت 5431 ش سروده شده است و به جز این بیتها،بقیهء منظومه در سال 5331 سروده شده بود و در دفتر دوم"جنگ هنر و ادب"در همان سال اعلام شده بود که در شمارهء بعد،با نام منظومهء"جنگل"منتشر خواهد شد.
مثلا تکرار صامت«ت»در این بیت: «ترکش تهی،تفنگ و همین تیر،پس کجاست هشتاد سال تجربه؟»بشکفت مرد پیر (اخوان ثالث،ص 671) و تکرار صامت«پ»(و«ب»که نزدیک به آن است)در این بیت: میریزد آبشار کمی دور از او به سنگ پاشانن و پریشنگ،روان پس به پیچوتاب (اخوان ثالث،ص 981) در میان انواع جناس نیز جناس مضارع بیشترین نمونه را در این منظومه دارد؛مانند «برق و شرق»در این بیت: هان،آمد آن حریف که میخواستم،چه خوب زد شعله برق و شرق،خروشید تیر و جست (اخوان ثالث،ص 671) نمونههایی از انواع سجع نیز در این منظومه میتوان یافت(اخوان ثالث،صص 461،561 و 681) آنکه اگر در این فاصله(6431-7531 ش)منظومهای رمزی چاپ شده باشد،دست کم میتوان گفت که چندان انعکاسی در میام مردم،یا در عالم شعر و ادب نداشته است."