چکیده:
هدف:مطالعه حاضر با هدف بررسی خودکشی دانشجویا برحسب جنس،سن،فصل و ماه،مکان و روش خودکشی و نیز تعیین زمان دقیق خودکشی،مصرف مواد،سابقه بیماری روانپزشکی،سابقه اقدام به خودکشی و خودزنی،رشته تحصیلی،و سابقه اقدام به خودکشی و خودکشی کامل در بین دوستان و بستگان انجام شد.روش:مطالعه حاضر از نوع توصیفی و نمونه پژوهش شامل کلیه موارد خودکشی ارجاع داده شده به پزشکی قانونی بود.اطلاعات در دو مرحله گذشتهنگر و آیندهنگر به صورت بررسی پروندههای دانشجویان و مصاحبه با خانوادهها جمعآوری شد.یافتهها:در بازه زمانی سالهای 1382 و 1387 مجموعا 337 مورد خودکشی و بیشتر در فصل تابستان و محل سکونت فرد رخ داد.حلقآویزی بالاترین و بریدن عروق حیاتی کمترین فراونی را دارا بودند.در مصاحبه با خانوادهها مشخص شد که دانشجویان مرد،شهری،22 ساله،مجرد،رشته علوم انسانی،سال دوم و دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی بیشتر خودکشی کردهاند.بیشتر خودکشیها طی روز و در روزهای شنبه،یکشنبه و جمعه و زمان امتحانات و تعطیلات بین دو ترم تحصیلی انجام گرفت.نتیجهگیری: نتایج این تحقیق میتواند به یافتن زمینههای وقوع خودکشی در میان دانشجویان کمک نماید و راهکارهایی را برای پیشگیری و کاهش نرخ خودکشی در کشور پیشنهاد کند.
خلاصه ماشینی:
"روش در این مطالله توصیفی،تمامی موارد مشکوک به خودکشی دانشجویان دانشگاههای ایران که طی سالهای 2831 تا 7831 دانشجو محسوب میشدهاند و به کلیه مراکز پزشکی قانونی در تهران و شهرستانها در سراسر ایران ارجاع داده شدند به عنوان جامعه در مورد مطالعه مشخص شد.
در دسترس نبودن اطلاعات کافی در زمنیههایی مانند رضایت از رشته تحصیلی به ویژه اولویت دانشجویان خودکشیکننده در انتخاب رشته و محل تحصیل و مقایسه آن با رشته قبولی و دانشگاه محل تحصیل،عواملی مربوبط به خانواده دانشجویان خودکشیکننده،ناکافی بودن اطلاعات مربوط به مشکلات روانپزشکی دانشجویان خودکشیکننده به خصوص تشخیص یا علت مراجعه،عدم دسترسی به آمار دقیق دانشجویان به تفکیک مقطع تحصیلی و بررسی آن در کنار سن خودکشی،تعداد دانشجویان در هر دانشگاه،در دسترس نبودن آمار دانشجویان ساکن شهر و دانشجویان ساکن روستا در سالهای مورد مطالعه و نسبت آماری هریک به کل جمعیت دانشجویی،وابسته بودن قسمتی از اطلاعات به مصاحبه با بستگان دانشجویان خودکشیکننده به خصوص با در نظر گرفتن فرهنگ اسلامی که خودکشی را گناه به حساب میآورد و میتوان انتظار داشت بازماندگان در مواردی، همکاری کافی جهت به دست آوردن اطلاعات مناسب نداشته باشند یا سعی در کم اهمیت جلوه دادن مشکلاتی مانند مشکلات روانپزشکی یا مشکلات ارتباطی خودکشیکننده با خانواده بنمایند،کم بودن تعداد مطالعات در زمینه خودکشی (بیشترین مطالعات در کشور در زمینه اقدام به خودکشی انجام گرفته است)و در دسترس نبودن اطلاعات مربوط به خودکشی در جمعیت عمومی در سالهای مورد مطالعه،از محدودیتهای عمدهء تحقیق حاضر است."