چکیده:
نبوت در بنی اسرائیل دارای دو نقش سخنگویی و پیشگویی است. این دو نقش برای حضرت مسیح در اناجیل چهارگانه دیده می شود؛ اما نویسندگان این اناجیل در بیان، نقشی فراتر از نبوت را برای وی در نظر گرفته اند که مقام الوهیت است. در انجیل برنابا، مقام عیسی مقام نبوت است و او فرزند خدا یا خدا بودن خود را انکار کرده، خود را بنده خدا می خواند و دیگران را به عبودیت الاهی دعوت می کند. در این انجیل، علاوه بر اینکه از نبوت برخی از انبیای پیشین (آدم، ابراهیم و موسی) سخن آمده، بشارت ظهور پیامبر اسلام نیز آمده است که از این نظر با قرآن مطابقت دارد.
For Israelite sons، prophecy is of two roles of speech and prediction. The roles can be seen for Jesus in fourth Gospels. The authors of the Gospels، however، have known him of a higher dignity، i. e. Divinity. In the Gospels of Matthew، Mark and Luke، Jesus has been called the son of God and in the fourth، the word of God، that is the intermediary in creation and the same as God. Further، in the Gospel of John a glad tiding is found on the coming of a so called Para Cletus that seems to be the Prophet of Islam. Jesus، in the gospel of Barnabas، denied his being God or the son of God and introduced himself as the salve of God and، so، invited people to worship him .Just like Quran ،in this Gospel ،the adventure of the past prophets like Adam، Ebrihim، and Moses as well as the coming of the prophet of Islam have been mentioned .Jesus، in Quran، has been introduced clearly and those having false conception about him are told that he was only the prophet of God and his slave In answering to their doubt about his being born from a virgin mother ،also، has been said that his creation was the same as Adam، with no father and mother، and both are created by the power of Allah almighty.
خلاصه ماشینی:
"»(مرقس،11:1)اما در انجیل یوحنا به صراحت برای مسیح مقام الوهیت مطرح شده است:«در ازل پیش از آنکه چیزی پدید آید، کلمه وجود داشت و نزد خدا بود،او همواره زنده بود و خود او خداست.
یکی دیگر از موارد اشتباه که در بعضی اناجیل دیده میشود،مسأله فدیه یا برهبودن مسیح است که در انجیل یوحنا(29:1)به این نکته اشاره شده؛اما قرآن این تعبیرات را نمیپذیرد و آن را نفی میکند:(حدید15/؛مائده18/؛بقره48/)باید متذکر شد که قرآن به جای مسأله«فداء»که مورد توجه مسیحیان است،«شفاعت»را برای حضرت عیسی طرح میکند.
در انجیل یوحنا(4-1:1)تصویری که از«کلمه»ارائه شده،مقام خدایی و الوهیت است؛ در حالی که قرآن با توجه به بعضی از آیات(آل عمران45/؛نساء171/)معنای دیگری مقصود است که اکنون به بعضی از آنها اشاره میکنیم: -بنابر نظر علامه طباطبائی،مراد خود عیسی است؛چون وی کلمه ایجاد و مصداق کلمه«کن»است.
6. در اناجیل چهارگانه آمده است که یهودا به مسیح خیانت میکند و مسیح به صلیب کشیده میشود و بعد از سه روز زنده شدن،به آسمان صعود میکند؛(یوحنا،5-2:17؛متی،23-14:26)در حالی که قرآن این داستان را نفی میکند(نساء157/)و میگوید مسیح به صلیب کشیده نشد؛بلکه او شبیه به مسیح بود و مسیح به آسمان برده شد.
در انجیل یوحنا(20-1:16)از او به تسلیبخش یا روح القدس نام برده شده و در قرآن(صف6/)نیز از بشارت ظهور پیامبر اسلام بعد از مسیح سخن به میان آمده است.
قرآن و انجیل برنابا ذبیح الله واقعی را حضرت اسماعیل معرفی میکنند؛در حالی که در اناجیل چهارگانه سعی در جلوهدادن اسحاق به عنوان ذبیح الله دارند تا نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را نفی کنند و خود را منتظر پیامبر آخر الزمان نشان دهند؛ولی با ظهور انجیل برنابا و تأیید آیات قرانی،پرده از روی این حقیقت برداشته شد."