چکیده:
مقاله حاضر تلاش دارد با تأکید بر یکی از ابزارهای دفاع و تهاجم همزمان(قدرت نرم)-بدون آنکه وارد بحثهای ماهوی تهدیدات نرم شود-به گوشهای از توانمندیهای بالقوه،و بالفعل اقتدار نرم نظام پرداخته،تلاش نماید تا نکات مثبت بهرهبرداری از این منبع عظیم قدرت ملی را هم در مقابله با تهدیدات نرم و هم در تحت تأثیر قرار دادن سایر جوامع هدف به شکلی آفندی مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد.در حقیقت فرض اصلی این مقاله آن است که تمرکز بیش از اندازه بر مفهوم«تهدید نرم»، نظام جمهوری اسلامی را از منابع«قدرت نرم»خود،خصوصا در حوزه فرهنگ و تمدن،غافل ساخته، ناخودآگاه ساختار و چارچوبههای سیاستگذاری و اجرای سیاستهای تدوینی را در قالب یک لاک دفاعی شکل میدهد.
خلاصه ماشینی:
"3-مؤلفههای قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران جوزف نای به عنوان برجستهترین نظریهپرداز در موضوع قدرت نرم،در مورد منابع این شکل از قدرت،سه محور را مورد اشاره قرار میدهد: 1-فرهنگ(زمانی که در نگاه دیگران جذابیت داشته باشد)؛ 2-ارزشها(هنگامی که هیچ گونه ریایی در اجرای آنان به کار برده نشود)؛ 3-سیاست خارجی(وقتی در چشم ناظران دارای مشروعیت باشد)(نای، 7831،ص 15).
به هرحال برخی عوامل شکل دهنده به این روند را که بیانگر اقتدار و ثبات تمدن ایرانی هستند،میتوان به صورت محورهای زیر مورد بررسی قرار داد(پایگاه تاریخ و فرهنگ ایران،6831): الف)ایران،مهد تمدن و حقوق بشر کوروش بزرگ نخستین پیامآور و صادر کننده منشور حقوق بشر جهان از ایران است.
به نظر میرسد هشت وجه تمدنی ذکر شده در حوزه فرهنگ ایرانی،به اشکال گوناگونی همچون ارتقای حس خودباوری ملی،افزایش اعتماد میان افراد،ارتقای فضای معنوی در جامعه،پر کردن شکافهای محتمل قومی،زبانی و یا مذهبی،افزایش غیرت و وطنپرستی و بسیاری موارد دیگر، خود به تنهایی توانایی رفع بسیاری از تهدیدهای ذکر شده در فوق در حوزه داخلی، همچنین شکل دهی به وجههای متعادل، مثبت،الهامبخش و جذاب از جمهوری اسلامی ایران را برای انتخاب شدن به عنوان یک الگو در عرصه بین المللی دارا میباشد.
در این راستا میتوان برخی از راهکارها را به شرح زیر پیشنهاد نمود: الف)استفاده از نگاهی علمی برای بازسازی توان دیپلماسی عمومی کشور جمهوری اسلامی ایران سالهاست که از طریق نهادها و ارگانهای مختلف تلاش دارد تا پیام انقلاب را به گوش مخاطبان خود در اقصی نقاط جهان برساند."