خلاصه ماشینی:
"احمد طالبینژاد گفتوگو با رضا کیانیان بازیگر نمایش«حرفهایها» من شعبده بازم (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمایش حرفهایها خیلی وابسته به دو عنصر متن و بازیگری است.
اما در نمایش حرفهایها بابک محمدی از همهء چیزهایی که باعث سوءتفاهم می شود،پرهیز کرده،بهترین کار در چنین نمایشی این است که متن خوب به مخاطب منتقل شود و در ضمن کاری کند که ما آدمها را روی صحنه بشناسیم.
یکی از دوستان نویسنده که اجرا را دیده بود،میگفت من فکر میکردم در آخر نمایش از این پنجره به مأمور شلیک میشود.
یعنی تو این نوع کارگردانی را برای جلوهء بیشتر بازیگر مناسبتر میبینی تا مثلا کارهایی که تأکیدشان روی فرم است؟ من در بعد از انقلاب،فقط با رفیعی و سمندریان کار کردم و بابک محمدی سومین کارگردانی است که با او کار کردهام.
»البته این یک شوخی خاص است برای بروبچههای تئاتری یا سینمایی،فاصلهگذاری یعنی وقتی یک بازیگر دارد نقشی را بازی میکند،همزمان آن نقش را نقد هم میکند.
تصوری که از نویسنده داده میشود،یک آدم اصلاحطلب است که با نظام فاشیستی ژنرال تیتو مخالف بوده،ولی در نظام جدید دارد همان کاری را میکند که در گذشته مخالفش بوده،یعنی در آثار فیلنی شما بازیگران را خیلی برجسته نمیبینید، مگر در دو فیلم هشت و نیم و جاده.
میگوید وقتی روی صحنهء تئاتر بازی میکنیم،مثل این است که لخت مادرزاد سر چهارراه ولی عصر ولت کنند.
یک سال واندی همه منتظر این نمایش بودند،خب باید فرصت دیدن به آنها (به تصویر صفحه مراجعه شود) به نظر من کارگردانی چند وجه دارد."