چکیده:
تحقیق دربارة باورهای اساسی شیعه در موضوع امامت، از مباحث مهمی است که به اصالت و اعتبار این باورها. با مطالعة منابع اولیه میتوان به این نتیجه رسید که خاستگاه دیدگاه کنونی شیعه دربارة علم و عصمت ائمه(، دیدگاههای اصحاب خاص امام علی( است. آنان امام را حجت خدا و دارای علم الهی گسترده میدانستند. اگرچه باید توجه داشت که به دلیل شرایط آن دوره، تازه بودن این مباحث و تفاوت سطح معرفتی افراد، به طور طبیعی تردیدهایی نیز در میان بعضی مشاهده میشود. این مقاله بارویکرد تحلیلی و بررسی اسنادی با هدف بررسی جایگاه علم و عصمت امام( از دیدگاه امام علی( تدوین یافته است.
Shi‘I essential beliefs about Imamate has been the subject of various investigations throughout the centuries. The investigations have been carried out to show whether these beliefs are authentic. Through studying the primary sources in this regard، one can come to a conclusion that the current Shi‘i view of Imam as being infallible and having divine Knowledge has its roots in particular views of Imam is a divine authority (hojjah) enjoying broad divine knowledge. It should be noted، however، that there were also some people among the early companions who cast doubts on Imam's divine Knowledge and infallibility due to the unfavorable circumstances of the time as well as the differences in people's mental capacity. The article seeks to study the status of Knowledge and infallibility of Imams from the viewpoint of Imam ‘Ali (p.b.u.h.)، drawing upon an analytical approach to the subject in question.
خلاصه ماشینی:
"با مطالعة منابع اولیه میتوان به این نتیجه رسید که خاستگاه دیدگاه کنونی شیعه دربارة علم و عصمت ائمه(، دیدگاههای اصحاب خاص امام علی( است.
با توجه به روایات فراوانی که دربارة علم امیرالمؤمنین( از رسول خدا( نقل شده است، کمتر فرد آشنا با سنت پیامبر( را میتوان یافت که در عظمت مقام علمی ایشان تردید داشته باشد.
458 از توصیفهای سلمان میتوان دریافت که او کاملا از علم امام علی( به امور پنهان آگاه بوده و آن را باور داشته است؛ بلکه خود نیز دارای علوم پنهان بوده است.
به موارد دیگری از تردید یا عدم اعتقاد اصحاب در مورد علم امام( به امور پنهان توجه فرمایید؛ امام علی( پیش از روی دادن جنگ جمل از پیروزی خود بر طلحه و زبیر خبر داد.
475 از نقلهای مزبور پیداست که تردید در علم امام( به امور پنهان، معمولا از سوی افرادی است که از شیعیان یا اصحاب ایشان به شمار نمیآیند؛ اما برخی گزارشهای تاریخی نشان میدهد حتی برخی از اصحاب خاص امام( نیز دچار تردیدهایی ـ هر چند کوتاه مدت ـ در این مورد شدهاند.
اگر این نقل درست باشد، نشان میدهد که میثم در مقطعی در علم امام( به امور پنهان تردید کرده است؛ اما در ادامه، بر این اعتقاد استوار شده است.
به همین دلیل، این افراد افزون بر آنکه خود همواره همراه و فرمانبر مولای متقیان بودند، دیگران را نیز به پیروی از ایشان ترغیب میکردند و کلام پیامبر خدا( را نقل میکردند که علی( همواره همراه حق و قرآن است و از آن جدا نمیشود."