چکیده:
میشل کویپرس،پژوهشگر بلژیکی و عضو جامعه برادران عیسی است که در قرن بیستم توسط چارلز دوفوکو بینیان نهاده شد.او دوازده سال در ایران زندگی کرد.ابتدا در تبریز و سپس در تهران،جایی که به مطالعه زبان و ادبیات فارسی پرداخت و در سال 1983 درجه دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران اخذ کرد.سپس در سوریه و مصر عربی خواند و در سال 1989 به قاهره رفت و در همانجا اقامت گزید.کویپرس به عنوان استاد و پژوهشگر در مؤسسه دومینیکن برای مطالعات شرقی،که نیم قرن پیش در قاهره تأسیس شد،مشغول به کار است و همچنین عضو تنجمن بینالمللی مطالعات بلاغت سامی و کتاب مقدس در دانشگاه پاپ گریگوری رم است.وی از سال 1994 بدینسو در تحقیقات خویش پیرامون تدوین متن قرآن از شیوه تحلیل بلاغی بهره برده و مقالات و رسالات او از سوی پژوهشگران و دانشمندان عالم اسلام مورد استقبال واقع شده است. گفتنی است،ترجمه کتاب کویپرس به زبان عربی در مراکش در دست تهیه است.یک ترجمه انگلیسی نیز البته مورد نیاز است تا هم توجه متخصصان مطالعات قرآنی و هم مفسران مسلمان را به استفاده بالقوه از بلاغت سامی و بینامتنیت متضمن مقایسه ساختاری،در پژوهشهای خویش،جلب نماید.
خلاصه ماشینی:
"در اینجا میشل کویپرس این مدلواره را در تحلیل سوده مائده به کار میبرد و میکوشد براساس کشف دوباره ساختار«سامی» متن،از طریق رابطهها و نسبتهای تقارن و قوانین خاص بلاغی در متون خاور نزدیک باستان،به این پرسش پاسخ دهد که:آیا قطعات متفاوتی که تشکیلدهنده متن هستند،براساس منطق خاصی که انسجام و وحدت متن را فراهم میآورند، یکجا جمع میشوند؟(ص 31).
نتیجه که به هنگام تفسیر متن به همه آیهها نباید به یکسان اعتبار بخشید:به عنوان مثال ملاحظه،عمومی پیرامون این احتمال که یهودیان،مسیحیان و صابئین باتقوا میتوانند نجات یابند-همانگونه که در مرکز قطعه یعنی آیات 17-56 ترسیم شده است-ارزش و اعتبار بیشتری دارد تا مجادلات پیرامونی،و ساختار کلی سوره مائده نشان میدهد که این سوره«تنها مجموعهای از مجادلات، ضد یهودی یا ضد مسیحی»نیست،بلکه«بنیادهای آن چیزی را نهاده است که بهخوبی میتواند به یک«الاهیات ناب قرآنی ادیان»بدل شود(ص 02).
(به تصویر صفحه مراجعه شود) برای کویپرس این واقعیت که سوره پنجم قرآن-که معمولا آخرین سوره یا سوره ماقبل آخری دانسته میشود که بر پیامبر وحی شد-برطبق همان ساختار بلاغی تدوین شده که سورههای آغازین مکی تألیف شدهاند(و او ر آثار پیشین خویش درخصوص آنها به پژوهش پرداخته است).
بلکه خواننده لذت کشف تفسیر تمام عیار سوره پنجم را تجربه خواهد کرد،لذتی که بهویژه با یک تحلیل بینامتنی پرمایه که از سنت کتاب مقدسی استخراج شده است و در آن،دادههای حاصل از روش بلاغی دائما با دادههای تفاسیر اسلامی مدرن سنتی مقایسه-و پربار- میشوند و پیشرفتهای صورتگرفت اخیر در حوزه مطالعات متنی -که سورهها را به مثابه واحدهای متنی قلمداد میکنند را آشکارا کامل میسازند."