چکیده:
سرزمین حاصلخیز،پرآب و استراتژیک جولان،تنها سرزمین باقیمانده در محدوده فراتر از خط سبز(مرزهای 1948)است که همچنان در اشغال رژیم صهیونیستی است.این سرزمین در سال 1967 به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد و نبرد 1973 نیز در آزادسازی آن توفیق چندانی نداشت.از آن روز تاکنون،عقبنشینی از این ارتفاعات،مسأله مشترک سوریه و رژیم صهیونیستی شده است.در این مقاله،جایگاه جولان در امنیت اسرائیل در سه مؤلفه موقعیت استراتژیک نظامی،منابع آبی و جمعیت مورد بررسی قرار گرفته است.هدف از این تحقیق،شناخت جایگاه این مؤلفهها در امنیت اسرائیل است.آیا عقبنشینی از جولان،همچون سه توافقنامه رژیم صهیونیستی با مصر،حکومت خودگردان فلسطین و اردن،میتواند امنیت رژیم صهیونیستی را تأمین کند یا برجستگیهای این سرزمین،هرگونه عقبنشینی را برای امنیت رژیم صهیونیستی پر هزینه و گرانبها خواهد کرد؟
The water rich، fertile and strategic region of Golan is the only region which is located in beyond green line border (1948 border) and still occupied by the Zionist regime. It was occupied in 1967 and the battle to free it in 1973 was not successful. From that time on، withdrawal from this region has been an issue betweenSyriaand the Zionist regime. This paper studies the place of theGolan Heightsin security of the Zionist regime in terms of strategic location، water sources and population. The purpose of the current paper is identification of the above factors in security of the Zionist regime. Can withdrawal from this region serve security of this regime as it was the case by the treaty between the regime andEgypt،Jordanand the Palestinian Autonomous Authority or the advantages of this region will make withdrawal costly for the Zionist regime?
خلاصه ماشینی:
در رابطه با این موضوع،جز مقاله آقای حمیدبیات که تحت عنوان«نقش بلندیهای جولان در آینده گفتگوهای سوریه و رژیم صهیونیستی»در سال 8731،در فصلنامه سیاست خارجی به رشته تحریر درآمد و اشاراتی در مقاله«مذاکرات سوریه و اسرائیل:مبانی،روند و پیچیدگی»که در فصلنامه شماره 34 مطالعات راهبردی نوشتم،مطلب دیگری به زبان فارسی نوشته نشده است.
در سال 9191 نیز سازمان جهانی صهیونیسم،طی یادداشتی برای کنفرانس صلح ورسای خوستار انضمام جولان و جبل الشیخ به وطن قومی یهودیان شد و حیم وایزمن نیز در نامهای به لوید جورج،نخست وزیر بریتانیا،ضمن اعتراض به تقسیمات مندرج در توافقنامه سایکس-پیکو1،جولان را بخشی از فلسطین تاریخی نامید و مدعی گردید خط تقسیم نه تنها منابع آب رودهای لیتانی و اردن را از آن جدا نموده،بلکه این وطن قومی را از بهترین مناطق اسکان یهودیان در جولان و حوران،که موفقیت طرح احیاء سرزمین تاریخی قوم یهود به مقدار زیادی به آن بستگی دارد،محروم کرده است.
شهر دمشق،در فاصله کمتر از 06 کیلومتری قنیطره قرار دارد و روئیت سایتهای اسرائیلی مستقر در جبل الشیخ و مشرف بر روستای زیبای بیت جن،با چشمان غیر مسلح در فاصلهای کمتر از 03 کیلومتر با دمشق،ساکنین شام را معتقد ساخته که این سایتها،تمام مکالمات آنها را شنود و رفتوآمدهای آنها را کنترل میکند،از لحاظ تاکتیکی نیز وجود ارتفاعات شمال جولان و رود اردن1در جنوب،راه هرگونه نفوذ را به این منطقه سد کرده و ادعای ایگل آلون که در سال 8691 این مناطق را مرزهای امن اسرائیل نامید،تأیید کرده است.
در این تقسیم،فلات جولان در سرزمین تحت قیمومت فرانسه قرار گرفت و پاریس،دو واحد به دقت ترسیم نگردید و هم اکنون نیز نسبت به سوری یا لبنانی بودن تمام یا بخشی از آن،همچون روستای غجر و مزارع شبعا که بخشی از آن در 7691 و بخش دیگر در 8791 و طی عملیات رودخانه لیتانی توسط اسرائیل اشغال شد،اختلاف وجود دارد.