چکیده:
پژوهش حاضر مطالعهای مقطعی که به منظور بررسی شیوع بیماری سل در ندامتگاه عادلآباد شیراز انجام گرفته است، تعداد نمونههای این مطالعه جمعا 306 نفر بوده است که از این تعداد 84 نفر کارکنان زندان و 2222 نفر بقیه زندانیان بودهاند.94/4 درصد جمعیت تحت مطالعه مذکر و 5/6 در صد مؤنث،7/4 درصد زندانیان تبعه کشور افغانستان و حدود 16 درصد زندانیان معتاد به مواد مخدر بودهاند. نتایج بدست آمده نشان میدهد که 50 درصد زندانیان و 34/5 درصد کارکنان زندان تست توبرکولین بیشتر از 10 میلیمتر داشتهاند که برای کلیه این افراد رادیوگرافی قفسه سینه انجام شده و در مورد آنهائیکه علائم رادیولوژیک به نفع سل ریوی داشتهاند آزمایشات تکمیلی در مرکز ریوی شیراز انجام گردید. 14 نفر معادل 0/6 درصد افراد مورد مطالعه مبتلا به سل ریوی بودهاند که همگی زندانی مرد ایرانی با میانگین سنی 33/6 سال،میانگین طول مدت اقامت دو سال در زندان و همه آنها سابقه اعتیاد به مواد مخدر داشتهاند این شیوع بالا که 2Lتقریبا 30 برابر شیوع سل در جمعیت عادی ایرانی است بدلایلی چند از جمله اعتیاد به مواد مخدر،تحصیلات کم، وضعیت اقتصادی،اجتماعی پائین و شرایط خاص زندگی قبل از زندان میباشد. لذا بهبود شرایط زندگی آنان همراه با ایجاد سیستم ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی و درمانی مناسب و کارساز میتواند شرایط موجود را بهبود بخشیده و از ابعاد وسیعتر این فاجعه بکاهد.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعه دقیق جهت کنترل بیماری سل در مراکزی نظیر ندامتگاه اقدامات زیر توصیه میشود: 1-کلیه افرادیکه به جرم اعتیاد وارد زندان میشوند در بدو ورود تست توبرکولین شده که بعد از 27-84 ساعت قرائت گردیده و در صورت مثبت بودن تست،رادیوگرافی قفسه سینه گرفته شود و در صورت غیر طبیعی به مرکز مبارزه با بیماریهای ریوی اعزام گردند این تعداد زندانی که در بدو امر تست میشوند تا زمان قرائت تست باید قرنطینه شوند لذا مسئولین زندانی با توجه به میزان پذیرش و ترخیص زندان باید یک بند مخصوص با فضای کافی جهت حد اقل 2 روز قرنطینه کردن تازهواردها اختصاص دهند بدین ترتیب بعد از مدتی این اطمینان را خواهیم داشت که بیمار مسلول وارد زندان نمیشود."