چکیده:
در اغلب کشورهای در حال توسعه،پدیدهء حملونقل موجب آلودگی هوا،آسیبهای جسمانی و یا مرگومیر ناشی از حوادث میشود.در کشورهای پیشرفته به دلیل پایین بودن نسبی تلفات ناشی از تصادفات،اولویت خط مشیها بیشتر در ارتباط با کاهش سطح آلودگیهاست.با این حال،به نظر میرسد که در جهان در حال توسعه،عکس این قضیه مصداق دارد.موضوع مورد بحث مقاله حاضر این است که کشورهای در حال توسعه به خیابانهای ایمن،بیش از اتومبیلهای فاقد آلاینده نیاز دارند؛بنابراین،تغییر اولویتهای موجود ضروری است.
خلاصه ماشینی:
"حملونقل و آلودگی در کشورهای در حال توسعه در کشورهای در حال توسعه،آلودگی هوا از نظر تأثیر احتمالی آن بر گرم شدن هوای کره زمین،یک منبع عمده محسوب میشود و در این زمینه،توجه فزایندهای به آلودگی هوای ناشی از حملونقل بهعنوان یک مشکل عمده که برآیندی از تعداد مالکیت خودروهاست،معطوف شده است.
محیط خطرناک،تلفات عابران پیاده اگر تصادفات ترافیک در کشورهای در حال توسعه بهعنوان یک معضل اجتماعی عمده مطرح است،پرداختن به این سؤال که چه افرادی در معرض این حوادث کشنده قرار میگیرند،امری اساسی است.
در حالیکه آلودگی هوای ناشی از وسایط نقلیه میتواند از نظر تئوریک بویژه در رابطه با ایجاد بیماریهای تنفسی بر کلیهء سنین مؤثر باشد، پژوهشها نشان میدهند که افزایش میزان مرگومیر ناشی از آلودگی هوا به افرادی محدود میشود که از نظر جسمانی مشکل دارند؛بویژه در مورد سالمندان مبتلا به بیماریهای عروق کرونر،قلب یا دستگاه تنفسی بیشتر نمود دارد.
ارزیابی اثرات آلودگی هوا دشوار و ممکن است صرفا به بیماری اشخاص منجر شود؛اما تصادفات ترافیکی مستقیم و عامل بلافصل مرگومیر و صدمه هستند و بر تمامی گروههای سنی در کلیهء شرایط اجتماعی تأثیر میگذارند.
سرانجام اینکه،تعداد مرگومیرهای جادهای هم در کشورهای دارای خودروهای شخصی بالا و هم در کشورهایی که هماکنون با افزایش آن مواجه میباشند،به سرعت رو به رشد است و چنانچه شرایط فعلی ادامه یابد،میتوان اذعان داشت که برخلاف کشورهای توسعهیافته که در آنها مسأله آلودگی هوا بهعنوان خحط مشی اصلی بر تصادفات پیشی گرفته،کشورهای در حال توسعه به خیابانهای ایمن بیش از خودروهای بدون آلاینده نیاز دارند."