چکیده:
پدیده شهرنشینی، با قدمتی طولانی، با آیندهای پیچیدهتر از امروز روبرو است. شواهد
موجود نیز صحت آن را بینیاز از اثبات نشان میدهد. زیرا اگر طی سی سال گذشته،
جمعیت شهری جهان به بیش از دو برابر رسید، بر اساس پیشبینیهای مقرون به صحت
سازمان ملل، طی سی سال آینده نیز بهویژه در کشورهای پرجمعیت در حال توسعه چنین
خواهد بود. این پدیده پیوسته، دو وجه هزینه و فایده را در خود داشته، و در هر حال
یکی از عناصر مهم در محاسبه شاخصهای مختلف اقتصادی و اجتماعی و سیاستگذاریها
بوده است. چهار محور جمعیتی، اجتماعی، اقتصادی و زیستمحیطی، در استمرار تحولات
آینده درخور مطالعهاند. توسعه بیوقفه شهری در این محورها، برخورداری از مدیریت
علمی و اثرگذار برای مقابله با چالشهای جدید، توزیع امکانات بر اساس سیاستهای
متناسب با اوضاع و درک مجدد از مسائل با رعایت قواعد بازی در سطوح ملی و جهانی را
اجتنابناپذیر ساخته است.
خلاصه ماشینی:
"حتی این تحول در برخی از کشورها سنگینتر خواهد بود، مانند ژاپن، آلمان و ایتالیا؛ این نسبت در این کشورها به آستانه 40 درصد خواهد رسید (Hall & Pfeiffer 2000: 43) و پارهای سؤالات اساسی را مطرح خواهد ساخت از جمله اینکه: ـ به فرض بازسازی نیروی انسانی، البته با آهنگی آرام، چه اتفاقاتی ممکن است صورت گیرد؟ ـ آیا جامعه شهری خواهد توانست پیآمدهای ناشی از پیری جمعیت را خنثی کند، یا مجبور به جذب نخبگان و ترمیم نیروی انسانی خواهد شد؟ ـ وضع خانواده شهری و نقش آن در قبال نگهداری و حمایت سالخوردگان چه خواهد بود و آیا بهکلی سازمانهای غیردولتی عهدهدار این وظیفه خواهند بود؟ ـ اگر قرار باشد در سال 2030، به میزان 5/16 درصد از تولید ناخالص داخلی صرف سرمایهگذاری برای سالخوردگان شود، در آن صورت تبعات آن روی بخش جمعیت فعال، دستمزدها و مالیاتها چه خواهد شد؟ ـ وضعیت خانوادههای تک سرپرست رو به افزایش، در گروه سنی بسیار سالمند، که نیازها و مسائل ویژه دارند، چه خواهد شد و بار اقتصادی آن تا کجا خواهد رسید؟ ساختار سنی در آلمان در سال 2030 (مأخذ: مرکز آمار آلمان فدرال) این پدیده را در بلندمدت در مورد کشورهای در حال توسعه امروز، با توجه به حجم جمعیت و ساختار سنی آن، با اهمیتتر باید در نظر گرفت."