چکیده:
فرزانه خجندی، شاعر نام دار تاجیکستان، در سال 1964، در خانواده یی فرهنگی،و در شهر خجند زاده شد و از نیمه یدوم دهه ی 1980 فعالیت جدی خود را آغاز کرد تا چراغ افروخته یرودکی سمرقندی،سیففرغانی، ناصرخسرو قبادیانی،کمال الدین خجندی، و دیگران را، برای انتقال به آیندگان، فروزان نگاهدارد. این شاعر، که تاثیرپذیری از اشعار لایق شیرعلیدر نخستین اشعارش به خوبیآشکار است، بیش تر،با غزل هایششناخته می شود، اما در قالب هاییچون شعر نو و چهار پاره نیز تافته هایی جدابافته دارد.
خلاصه ماشینی:
شاعر فرزانه : بررسی مضامین و اندیشه های شعری فرزانه خجندی دکتر سیدمحمدباقر کمال الدینی ٭ استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه پیام نور تفت چکیده فرزانه خجندی، شاعر نام دار تاجیکستان ، در سال ۱۹۶۴، در خـانواده یـی فرهنگـی ، و در شـهر خجنـد زاده شد و از نیمه ی دوم دهه ی ۱۹۸۰ فعالیت جدی خود را آغاز کـرد تـا چـراغ افروختـه ی رودکـی سمرقندی، سیف فرغانی , ناصرخسرو قبادیانی، کمـال الـدین خجنـدی، و دیگـران را، بـرای انتقـال بـه آیندگان ، فروزان نگاه دارد.
بـرگ هـای زریـن (به روسی ) (خجندی ۱۹۹۰)، آیـت عشـق (خجنـدی ۱۹۹۴), سـایه ی غـزل (خجنـدی ۱۹۹۶), تـا بیکرانه ها (خجندی ۱۹۹۸)، معراج شبنم (خجندی ۲۰۰۰), گل چین اشعار (خجندی ۲۰۰۱), قطره یی از مولیان (سه جلد) (خجندی ۲۰۰۳)، و سوز ناتمام (خجنـدی ۱۳۸۵) نیـز از دیگـر کتـاب هـای فرزانه است .
(شعردوست ۳۰۳:۱۳۷۶) از میان اشعار معاصر نیز، تأثیر هشت کتاب سهراب سپهری (۱۳۵۶) در اشعار سال های اخیر فرزانه ، به ویژه در تصویرهای ذهنی او، به چشم مـی خـورد و نشـان مـی دهـد شـعر او، هم گام با توجه به لایه های ذهنی و زبانی ادب کلاسیک , به شعر نوی فارسی نیز نزدیـک می شود؛ افزون بر این که چیرگی بر زبان شعر فارسی و تلاش برای یک سان کردن زبـان شعر فارسی زبانان ایران ، تاجیکستان ، و افغانستان نیز در سروده های او آشکار است .