چکیده:
از گذشتههای دور اصفهان به عنوان دوچرخه سواران معروف بوده،اما در سالهای اخیر با رشد تردد خودرو،این فرهنگ به حاشیه رانده شده است.وضعیت توپوگرافی مناسب،آب و هوای معتدل و ساختار فرهنگی شهر اصفهان از عوامل گسترش فرهنگ دوچرخه سواری در دهههای گذشته بوده است.بررسیهای آماری نشان میدهد که سهم دوچرخه در سفرهای شهری امروز شهروندان شهر اصفهان،حدود 37.8 درصد از کل سفرهاست.درحالی که این در دهه 60 حدود 4.15 درصد بوده است.اگرچه در طی 5 سال گذشته، فعالیتهای نسبتا مطلوبی در شهر اصفهان توسط سازمانهای متولی حملونقل شهری در راستای ارتقای جایگاه فرهنگ شهروندی و انسانیتر کردن فضاهای شهری صورت گرفته،اما باید اذعان کرد که این اقدامات کافی نبوده و باید به شکل جامعتری به این موضوع پرداخته شود.چرا که درحال حاضر برای شهر زیبای اصفهان هر روز طرح شریانی جدیدی طراحی میشود بدون آن که در امر طراحی خیابانها به مسیرهای ویژه دوچرخه یا عابر پیاده توجه گردد.در نوشتار حاضر،سعی خواهد شد تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و بهرهگیری از ابزارهای پرسشنامه،مصاحبه،مشاهده و تحلیل ضرایب همبستگی،دوچرخه و نقش آن درسیستم حملونقل پایدار با توجه به جانمایی حدود 15 ایستگاه در شهر اصفهان مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرارگیرد فرضیه اصلی تحقیق این است که دسترسی بهتر به ایستگاههای دوچرخه،میزان استفاده از آن را به عنوان وسلیهای در خدمت حملونقل شهری افزایش خواهد داد.نتایج تحقیق نشان داد که بین دسترسی بهتر به ایستگاههای دوچرخه و میزان استفاده از آن به عنوان وسیله حملونقل،رابطه معناداری وجود دارد ولی تعداد استگاههای دوچرخه و میزان استفاده از آن به عنوان وسیله حملونقل،رابطهمعناداری وجود دارد ولی تعداد ایستگاههای دوچرخه،طراحی مسیرهای ویژه دوچرخه و سایر تمهیدات اندیشیده شوه هنوز کافی نبوده و دوچرخه در شهر اصفهان بیشتر به عنوان یک وسیله تفریحی-ورزشی است و جایگاه مناسبی به عنوان یک وسیله در راستای انجام سفرهای شهری و کاهش بار ترافیکی به دست نیاورده است.
خلاصه ماشینی:
"سایر نتایج بدست آمده در خصوص این پاسخ به این سوال به شرح زیر است: مکانیابی نامناسب ایستگاههای دوچرخه (11 درصد)عدم وجود فرهنگ صحیح استفاده از دوچرخه(13 درصد)ضعف اطلاعرسانی و تبلیغاتی (6 درصد)نامناسب بودن خیابانها و معابر شهری (81 درصد)بیاطلاعی شهروندان از مزایای استفاده از دوچرخه(7 درصد)ناامن بودن استفاده از دوچرخه (52 درصد) (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 5-نمودار مهمترین تنگناهای استفاده از دوچرخه در شهر اصفهان ناامن بودن استفاده از دوچرخه و پایین بودن ضریب ایمنی ترافیکی از موانع بسیار بزرگی است که در نظر سنجی به عمل آمده حدود 52 درصد از شهروندان آن را دلیل اصلی عدم استفاده ازاین وسیله نقلیه عنوان نمودهاند.
با توجه به تجزیه و تحلیل انجام شده،نتایج زیر را میتوان مستخرج نمود: 4-1-توسعه بزرگراهها و خیابانهای عریض موجب از همگسیختگی نظام کالبدی و حیات احتماعی محلات شهری شده و کمتر به کیفیسازی فضاهای شهری پرداخته شده است؛ 4-2-بزرگراههای شهری سبب افزایش سرعت حرکت شده و این سرعت در بزرگراهها،موجب کاهش جانبی دید انسان،مبهم شدن جزئیات زمینه، ضعیف شدن ادراک فضایی و کاهش ادراک جزئیات منظر شهری خواهد شد(حسینی و رزاقی اصل، 7831،5)؛ 4-3-خلق بزرگراهها و معابر موجب افزایش سرعت سواره در شهر و در نهایت موجب کاهش ضریب ایمنی سفر شهروندان پیاده و یا دوچرخه سوار خواهد شد؛ 4-4-سهم سفرهای شهری به وسیله دوچرخه در شهر اصفهان بسیار اندک است؛ 4-5-به دوچرخه در شهر اصفهان به عنوان یک وسیله حملونقل عمومی و همگانی کمتر نگاه شده و بیشتر نگاه به این وسیله تفریحی ورزشی است؛ 4-6-نبودن پارکینگ ویژه و مناسب برای پارک دوچرخه در شهر اصفهان؛ 4-7-فراهم نبودن زیرساخت فرهنگی لازم در شهر جهت استفاده از دوچرخه؛ 4-8-ناامن بودن فضای خیابانها و معابر شهری در خصوص استفاده از دوچرخه؛ 4-9-کافی نبودن تعداد ایستگاههای فعلی دوچرخه در شهر اصفهان و لزوم افزایش تعداد آن؛ 4-01-عدم ارتباط مناسب ایستگاههای نگهداری دوچرخه با یکدیگر و ضعف خدماترسانی؛ WWW."