چکیده:
دکتر علی شریعتی(1312 ـ 1356 ش) یکی از شخصیت های مؤثر فکری در نیم قرن اخیر در میان روشنفکران دینی بوده و کتاب اسلام شناسی او نیز یکی از آثار پر مراجعه وی در میان اقشار مورد اشاره بوده است. در مقاله حاضر، روش شناسی تألیف این اثر، عمدتا از حیث اعتماد به مصادر تاریخی بررسی و نقد شده است. مؤلف با استناد به منابع تاریخی افزون تر و دقیق نشان داده که شریعتی با استناد به منابع غیرمتقن، به نتایج مباین با واقع تاریخی دست یافته است.
خلاصه ماشینی:
"[78] ایشان در همان کتاب می نویسد: هیچ گونه اختلافی بین علماء اثنی عشری در ایمان پدران و اجداد پیامبر اسلام و پدران ائمه (علیهم السلام) نیست و همه معتقدند که همگی ایشان مسلمان و یکتاپرست و از صلبی پاک و منزه از شرک و کفر بدنیا آمده اند وآیه شریفه هم این معنی را می رساند که خطاب به سید انبیاء (صلی الله علیه وآله) می فرماید: خداوند متعال ناظرعبادت و شب زنده داری تو و منتقل شدنت از یک صلب سجده کننده به خدا، به صلب دیگرست.
علی اگر چه هنوز پسر بچه ای 8 ساله است تحت تکفل محمد و به او سخت ایمان دارد اما مردی که جرثومه اش را با استقلال و استقامت سرشته اند نمی تواند بدین سادگی عقیده ای را بپذیرد و یا به دروغ بدان تظاهر می کند گفت: به من مهلت دهید تا در آن بیندیشم و یا با پدرم ابوطالب مشورت کنم![95] البته سن آن حضرت در اولین روز بعثت بر طبق فرمایش حضرت ابوطالب (علیه السلام) که به هنگام ولادت سید انبیاء (صلی الله علیه وآله) به همسر محترمه اش فاطمه بنت اسد فرمود:« سی سال صبر کن مثل او را به تو بشارت می دهم، به استثنای مقام نبوت»،[96]در اول بعثت ده سال و در حین اظهار نبوت حدود سیزده تا چهارده سال بوده است و نه هشت سال."