خلاصه ماشینی:
"در این میزان سطح زیرکشت که حدود 5/1 درصد سطح زیرکشت چای جهان است، سالانه حدود 56 هزار خانوار چایکار ( که اغلب تک محصولی بوده و تنها منبع درآمد زندگی آنهاست) برگهای برداشت شده از باغهای خود را به بیش از 170 واحد کارخانه چایسازی با ظرفیت شبانهروزی بالغ بر 38 هزار تن برگ سبز، واقع در مناطق مختلف چایکاری استانهای گیلان و مازندران برای فرآوری تحویل میدهند.
سیستم مورد عمل به نحوی است که کشاورزان چایکار مسؤولیتی در قبال مرغوبیتچای خشک تولیدی احساس نمیکنند، بنابراین مایل هستند برگهای نامرغوب و فاقد کیفیت لازم برای ساخت چای خشک را با قیمت بیشتری بفروشند و از طریق افزایش محصول به صورت کاذب که خود موجب کاهش سطح برگ چینی و تولید محصول در درازمدت میشود، درآمد بیشتری کسب کنند.
سال 1386 1– به استناد مصوبه شماره 2862/309 مورخ 18/1/1386 شورای اقتصاد (سابق)، مقرر شد، سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران برگ سبز چای کشاورزی (درجه یک 3400 ریال و درجه دو 1980 ریال) را خریداری کند و همچنین برای تشویق کارخانههای چای به فعالیت بر مبنای سازوکار بازار (همانند سالهای 1384 و 1385)، دستگاه مباشر ضمن انعقاد قرارداد با کارخانهها، برگ سبز خریداری شده از کشاورزان را برحسب درجه یک 1450 ریال و درجه دو 720 ریال به فروش برساند.
مهمترین مواردی که دستگاه مباشر (سازمان تعاون روستایی استان گیلان) در سال 1386 انجام داده به شرح زیر است: 1–تدوین و چاپ دفترچه تحویل برگ سبز چای برای کشاورزان چایکار با مشخصه کد ملی، مشخصات کشاورز، موقعیت جغرافیایی زمین، سطح زیرکشت، درج شماره حساب بانکی، تدوین جدول میزان تحویل برگ سبز برحسب کیفیت و کمیت، ارزش ریالی آن، کارخانه تحویل گیرنده برگ سبز و..."