چکیده:
نقش ترویج کشاورزی در نهادینه کردن مشارکت تولیدکنندگان در قالب سازمانهای کشاورزان انکارناپذیر و بی بدیل است. بخش عمده ای از وظایف این سازمانها عبارت است از ارائه خدمات آموزشی و ترویجی، انجام تحقیقات مشارکتی، دسترسی به فناوری نوین ونیز خدمات نهاده ای و بازاریابی که عمدتا از طریق کشاورزان عضو صورت می گیرد.
در این مقاله ضمن بررسی نگرش پاسخگویان درخصوص نقش آفرینی نظام ترویج کشاورزی در ایجاد و تقویت سازمانهای کشاورزان و افزایش دانش و بینش تولیدکنندگان ، اولویتها و میزان تمایل آنان در ایفای نقش ترویجی در بستری هدفمند و مبتنی بر مشارکت نهادینه و پایدار در هر یک از زیربخش ها بررسی می شود. جامعه آماری این مطالعه شامل 1450 بهره بردار سرپرست خانوار در روستاهای حوزه آبریز رودخانه حاجی عرب واقع در دهستان سگزآباد است که تحت پوشش مرکز خدمات کشاورزی بوئین زهرا و تعاونی تولید کشاورزی روستای سگزآباد قراردارند. نتایج مبین ضرورت بهره مندی از تواناییها و قابلیتهای سازمانهای کشاورزان در انجام امور مختلف ترویجی، تحقیقی و آموزشی است و تمایل کشاورزان در مشارکت در اجرای برنامه های ترویجی بخش کشاورزی نشاندهنده اهمیت و مزیتهایی است که در هر زیربخش وجود دارد و تشکیلات ترویج می تواند در قالب سازمان کشاورزان روستا از آنها بهره مند گردد.
خلاصه ماشینی:
"توزیع(درصد)فراوانی دیدگاه پاسخگویان نسبت به نقشآفرینی نظام ترویجکشاورزی در ایجاد و تقویت سازمانهای کشاورزان روستا (به تصویر صفحه مراجعه شود)مأخذ:یافتههای تحقیق )بررسی اولویت زمینههای مشارکت کشاورزان در فعالیتهای ترویجی بخش کشاورزی درسازمان کشاورزان روستا در این زمینه پس از تعیین عوامل مؤثر در نقشآفرینی نظام ترویج کشاورزی در منطقهمورد مطالعه در هریک از زیربخشهای کشاورزی از پاسخگویان سئوال شد که اگر قرار باشد انجام برخی از فعالیتهای توسعه روستایی و کشاورزی به کشاورزان محول شود،فکر میکنیدکه روستای شما تا چه اندازه از این طرح استقبال میکند؟ در این راستا بیشترین فراوانی پاسخگویان به پاسخ«زیاد»با 41/3 درصد اختصاصداشته است.
با توجه به یافتههای تحقیق،نهاد و تشکیلات ترویج کشاورزی نقش و تأثیر بسزاییدر نهادینه کردن مشارکت کشاورزان و ایجاد و تقویت تشکلهای تولیدی-صنفی دارامیباشد و لذا پیشنهاد میگردد در صورت نبود تشکلهای تولیدی-صنفی در روستاها وحوزههای تحت پوشش فعالیتهای ترویجی نسبت به ایجاد این تشکلها یا سازمانهای کشاورزان&%07531TKEG075G% روستا اقدام گردد و در صورتی که این سازمانها موجود باشند،بهرهمندی از تواناییها وقابلیتهای آنها در انجام امور مختلف ترویجی،تحقیقی و آموزشی به سرعت در دستور کاربرنامهریزان و مجریان محلی و منطقهای قرار گیرد.
2. با مشاهده نتایج مربوط به مقایسه دیدگاه گروههای مورد مطالعه در زمینه میزاننهادینه شدن مشارکت کشاورزان در تشکلهای تولیدی-صنفی برحسب نوع مالکیت اراضیآنها پیشنهاد میشود که از بین گروههای مختلف کشاورزان با میزان مالکیت متفاوت،افرادعلاقهمند و فعال شناسایی و دعوت به همکاری شوند تا به عنوان سرگروه،مأموریت تشکیلگروههای کوچک(گروههای تعاونی)متشکل از چهار تا هشت کشاورز را برعهده گیرند ونهایتا بتوانند در موقعیتهای مقتضی برنامههای مشارکتی ترویج کشاورزی را هدایت و نظارتکنند."