چکیده:
دولت ها علاوه بر فراهم کردن امنیت و پرداخت های انتقالی برای ارتقای هماهنگی اجتماعی، می توانند در ایجاد زیرساخت های اقتصادی برای تسهیل رشد اقتصادی، تخصیص بهینه ی منابع و افزایش کارایی اقتصادی ایفای نقش نمایند. فعالیت های اخیر دولت ها بحث های مهمی را در بین اقتصاددانان در زمینه ی نقش دولت و اثر آن بر رشد اقتصادی به وجود آورده است. این مقاله رابطه ی تجربی بین اندازه ی دولت و رشد اقتصادی در 6 کشور عضو اوپک حاشیه ی خلیج فارس در دوره ی زمانی 2007-1970 را با استفاده از الگوی داده های تابلویی بررسی می نماید. نتایج نشان می دهد که اندازه ی دولت در این کشورها بزرگ است و از آنجایی که دولت های این کشورها از درآمدهای سرشار نفتی بهره مند هستند، اندازه ی دولت اثر منفی بر سرمایه گذاری بخش خصوصی و تولید ناخالص داخلی دارد. نتایج همچنین نشان می دهند که نرخ رشد نیروی کار، نرخ رشد سرمایه و نرخ رشد صادرات اثر مثبت بر رشد اقتصادی دارند.
Besides providing securities and transfer payments to maintain welfare and social harmony، governments can provide economic infrastructures to facilitate economic growth improve resources allocation and enhance productivity of the economy. These latter activities of governments ignited considerable debates among economists about the role of the governments and their impact on the economic growth. This paper investigates the empirical relationship between the size of government and economic growth of the 6 OPEC countries based in the Persian Gulf area، over the 1970–2007 period using panel data pattern. The applied models are adopted from Dar and Amirkhalkhali (2002) and Anaman (2004) studies. Our results indicate that، government size in these countries is large، as their government are impart from oil revenues which has negative effects on investment of private sector and then، decrease GDP. Results also indicate that، growth rate of labor force، growth rate of capital and growth rate of export have positive effect on growth rate of GDP.
خلاصه ماشینی:
"بارو مدل خود را با استفاده از دادههای 98 کشور طی{o(6) namssorG o} {o(7) rengaW o} {o(8) ettudramtnoM dna ylduD o} {o(9) orraB o} دورهی زمانی 1960 تا 1985 تخمین زد و به رابطهی منفی بین اندازهی دولت ورشد اقتصادی رسید.
{o(10) uoZ dna poorawS,najaraveD o} رام(1986)با استفاده از الگوی دادههای تابلویی و اطلاعات 155 کشور طی دورهیزمانی 1980-1960 به این نتیجه رسید که اثر اندازهی دولت،سرمایهگذاری و نرخرشد نیروی کار بر رشد تولید ناخالص داخلی مثبت است.
در زمینهی شاخص سرمایهگذاری به تولید ناخالص داخلی کشور قطربالاترین رتبه را در میان کشورهای مورد بررسی دارا میباشد و کشورهای امارات،بحرین،عربستان،ایران و کویت در رتبههای بعدی قرار میگیرند که بالاتر بودن{o(16) uhC dna niL,niveL o} {o(17) gnutierB o} {o(18) nihS dna naraseP,mI o} این شاخص نشان میدهد اقتصاد در سالهای آتی به رشد اقتصادی بالاتری دستخواهد یافت.
جدول 1:شمایی کلی از شرایط اقتصادی کشورهای مورد بررسی (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ: {Eنتایج به دستآمده از دادههای تحقیقE} 6-برآورد مدلهای تجربی مدل اصلی که در قسمت تصریح مدل ارائه شد،به صورت زیر میباشد: (7)(به تصویر صفحه مراجعه شود) که در آن YG نرخ رشد اقتصادی یا نرخ رشد PDG، KG، نرخ رشد سرمایه کهپروکسی مورد استفاده برای آن سرمایهگذاری تقسیم بر PDG است، LG نرخرشد نیروی کار، XG نرخ رشد صادرات و YSG نسبت مخارج دولت به PDG است.
{o21o}E} 6-2-نتایج برآورد مدلهای تجربی از مدل اصلی،پنج مدل برای تخمین اقتباس شده است که در این قسمت نتایجتخمین آنها ارائه میشود: مدل اول: {o(21) seirtnuoC cimalsI rof ertneC gniniarT dna hcraeseR laicoS dna cimonocE lacitsitatS )CICTRSES( o} (8)(به تصویر صفحه مراجعه شود) این مدل در حقیقت،مدل ارائه شده توسط دار و امیر خلخالی(2002)میباشد."