خلاصه ماشینی:
"نمودار شماره 1:انتخاب پرتفوی مارکویتز (به تصویر صفحه مراجعه شود) هنگامی که ورقه بهاداری به یک پرتفوی اضافه میشود، انحراف معیار و بازده مورد انتظار هم جهت با کواریانس ورقه بهادار اضافه شده و سایر اوراق بهادار موجود در پرتفوی تغییر میکند.
نکته بااهمیت در مدل مارکویتز این است که بازده مورد انتظار یک دارایی به همراه کواریانس آن با سایر داراییهای موجود در پرتفوی تعیین میکند که آن دارایی چگونه به پرتفوی اضافه شود.
و این منجر به پیدایش معادله زیر میشود که تحت عنوان مدل قیمتگذاری داراییهای سرمایهای نامیده میشود: ]FR-)MR(E[JB+FR-)JR(E:MPAC )MR(E و )JR(E به ترتیب بازده مورد انتظار دارایی J و بازده پرتفوی بازار میباشند.
مرتون(1973)یک مدل تعادلی به نام مدل بین دورهای قیمت گذاری داراییهای سرمایهای )MPACI( برای بازار سرمایه پیشنهاد میکند که اولا سادگی و آزمونپذیری MPAC را دارد،ثانیا با حد اکثرسازی مطلوبیت انتظاری فرد و فرض محدود بودن قیمت داراییها،سازگار است،و ثالثا یکرابطه برای بازدهها معرفی می کند که با دادههای واقعی،قابل آزمون است.
مدل نزولی قیمتگذاری داراییهای سرمایهای15 یکی از مفروضات مدل MPAC این است که شرایط بازار متقارن میباشد و بین ریسک و بازده مصالحه برقرار است به طوری که هرگاه ریسک بالایی توسط سرمایهگذار پذیرفته شود، بازده بالایی نیز مورد انتظار است.
اما در مدل نزولی قیمتگذاری داراییهای سرمایهای )MPACD( ،فرض متقارن بودن بازار حاکم نیست و این به آن معناست که قبول ریسک بیشتر که انتظار بازده بیشتری را نیز در پی دارد،لزوما بازده بیشتری را حاصل نمیکند،شرایط متقارن بازار ناشی از عواملی میباشد که ضمن تاثیر بر صرف ریسک،نرخ بازده مورد انتظار دارایی را نیز متاثر میسازد."