خلاصه ماشینی:
"او که برای پژوهش درباره موضوع دیگری به جستوجویاسناد وزارت خارجه آمریکا سرگرم بود،ناگهان به نامهای به قلم والاس اس مورای1شارژدافر2(به تصویر صفحه مراجعه شود)آمریکا در ایران،برخورد که نوشته بود:«به نظر میرسد ایران دستکم از ناحیه وضعیتی که درسال 1918-1917 به سبب خشکسالی و نابودی زراعاتش به دست ارتشهای اشغالگر به وجود آمدهبود تهدید میشده و همین عوامل موجب شد که به قحطی دچار گردد و طبق برآوردها،یک سوم جمعیتش از میان برود.
(ص 4) کسی که حین دیدارش از هند در سال 1904 جایگاه ایرانیان در جهان(یعنی انگلیسیها)رابه آنان گوشزد کرد،لرد کرزن3عالیرتبه نماینده حاکمیت انگلستان در آسیا بود که گفت: ما خیلی پیش از آنکه سروکله دیگر قدرتهای عصر ما در این آبها پیدا شود،اینجا بودهایم؛نزاع و کشمکش دیدیم و نظم برقرار نمودیم؛تجارت ما و امنیت شما با تهدید روبهرو بود وایجاب میکرد تا در تمام بنادر و سواحل مراقب آنها باشیم؛رعایای پادشاه انگلستان همچناندر اینجا سکنی دارند و با شما به دادوستد مشغولند؛امپراتوری بزرگ هندوستان که دفاع ازآن بر ما واجب است،به دروازههای شما نزدیک است؛ما شما را از انهدام کامل به دستهمسایگانتان نجات دادیم؛ما این دریاها را به روی کشتیهای همه ملتها گشویدم و اینامکان را فراهم ساختیم تا پرچمهایشان را در امنیت و آرامش به اهتزار درآورند؛ما سرزمیندشمن را تصرف نکردهایم؛و نه تنها استقلاتان را از بین نبردهایم،بلکه از آن صیانت نیزنمودهایم.
خواهیم دید که انگلیسیها جز چند اقدام تسکینی صوری و بیاثر،نه تنها برای کاستن از شدتقطحی کاری انجام ندادند،بلکه با خرید گسترده غله و مواد غذایی در ایران،وارد نکردن غذا از هندو بین النهرین،ممانعت از ورود غذا از ایالات متحده آمریکا و اتخاذ سیاستهای مالی-از جملهنپرداختن درآمدهای نفت به ایران-قحطی را شدت بخشیدند."