چکیده:
بحران های بین المللی همواره عرصه آزمونی برای ارزیابی حقوق بین الملل بوده اند. در این بین منازعه و جنگ میان کشورها به جهت گستردگی دامنه بحران و تاثیر عمیق تر آن از حساسیت بیشتری برخودار است. بررسی رعایت اصول و قواعد حقوق بین الملل در جنگ روسیه و گرجستان که در هشتم اوت 2008 رخ داد، می تواند معیار مناسبی برای ارزیابی جهت گیری ها و اقدامات دو کشور مذکور تلقی شود. از همین رو این پژوهش با طرح این سوال که جنگ روسیه و گرجستان به لحاظ حقوقی در چه جایگاهی قرار می گیرد و یورش نیروهای نظامی گرجستان در اوستیای جنوبی و همینطور مداخله نظامی روسیه در حمایت از اتباع روسی ساکن اوستیای جنوبی و آبخازیا چگونه قابلیت حقوقی می یابد، به روش توصیفی- تحلیلی در پی ارزیابی انطباق یا عدم انطباق مواضع دو کشور با اصول و قواعد حقوق بین الملل، نشان می دهد که تهاجم نظامی روسیه به قلمرو سرزمینی گرجستان و همچنین توسل به زور نیروهای گرجی به صورت غیر متعارف در جمهوری خودمختار اوستیای جنوبی با مبانی حقوق بین الملل عرفی و قراردادی انطباق نداشته، و طرفین درگیری هر کدام به نوبه خود جنبه هایی از حقوق بین الملل را نقض نموده اند
خلاصه ماشینی:
"ilivhsakaaS ریشه در موضوع جدایی طلبی دو ناحیه اوستیای جنوبی و آبخازیا در قالب یک کشور مستقل چون گرجستان دارد،نخست ابعاد حقوقی پدیدهی جداییطلبی و جایگاه حق تعیین سرنوشت را مورد بررسی قرار داده،سپس دخالت نظامی دولت روسیه در گرجستان از دیدگاه منشور ملل متحد و بحث دفاع مشروع،قطع نامهی تعریف تجاوز و اصول ناظر بر عملیات حفظ صلح در این بحران تحلیل،و نیز موضوع اعلام استقلال اوستیای جنوبی و آبخازیا و شناسایی رسمی آن از سوی دولت روسیه به لحاظ حقوقی مورد واکاوی قرار میگیرد.
بنابراین اگر در گرجستان هرگونه اقدامی مانند روا داشتن نابرابری و رفتار غیرانسانی و ناقض حقوق شهروندان اوستیای جنوبی یا اقدام نیروهای مسلح گرجستان در کشتن 20 صلح بان روسی صورت گرفته باشد-آنگونه که مقامات روسیه در توجیه قانونی جلوهدادن مداخلهی نظامی خود عنوان میکند،بر پایهی مادهی 39 منشور،مرجع تشخیص و شناخت این اقدامات به عنوان تهدید علیه صلح،نقض صلح یا عمل تجاوز،تنها شورای امنیت است و نه کشوری چون روسیه.
لکن نظر به اینکه گرجستان مورد حملهی کشور دیگری قرار گرفته و با این حمله بخشی از سرزمین خود را از دست داده است،بر پایهی ماده 51 منشور ملل متحد،حق دفاع مشروع برای آن محفوظ است و میتواند با همهی ابزارهای ممکن نیروهای بیگانه را تا پشت مرزهای بین المللی خود عقب براند و حاکمیت خود را در تمام سرزمینش اعمال نماید.
ازاینرو روند جدایی طلبی در اوستیای جنوبی و آبخازیا براساس اصول و قواعد حاکم بر حق تعیین سرنوشت در حقوق بین الملل،واجد شرایط لازم برای تشکیل یک دولت مستقل نبوده،و حملهی نظامی روسیه به خاک گرجستان به بهانهی حمایت از اتباع روسی ساکن این مناطق،غیرموجه تلقی میشود و دربردارندهی مسئولیت بین المللی است."