خلاصه ماشینی:
"»(ابراهیم زاده 1370)از دیدگاه رئالیستهای تعقلیانسان آزاد است که خود تصمیم بگیرد و اگر تمام شرایط بر این تصمیم فراهمباشد ،به آن عمل کند یا نکند،به اعتبار همین آزادی از نظر آنها انسان مسئولاعمال خویش است.
نتیجهگیری از مبانی نظری تربیت و مسئولیت اجتماعی نشان میدهد کهفرد برای تربیت اجتماعی باید مراحلی را پشت سر بگذارند و این میسر نمیباشدمگر اینکه جامعه از طریق نهادهای مختلف اجتماعی بصورت تعاملی شخص رااز لحاظ فردی برای ایفای نقشهای فرهنگی درجامعه آماده کند و مهارتهایاجتماعی را از طریق فرایند آموزش و پرورش در آنها بوجود آورد.
با توجه به نظر حضرت علی(ع)در مورد انسان میتوان اینگونهنتیجهگیری کرد: الف:هدف جامعه اسلامی رسیدن به قرب الهی است.
استاد مطهری در این مورد میگوید:«زهد اسلامی درعین اینکه مستلزم انتخاب زندگی ساده و بیتکلف است و بر اساسپرهیز از تنعم و تجمل و لذتگرایی است،در متن زندگی و در بطنروابط اجتماعی قرار دارد و در عین جامعهگرایی است،برای خوب ازعهده مسئولیتها برآمدن است و از مسئولیتها و تعهدهای اجتماعیسرچشمه میگیرد»(سیری در نهجالبلاغه)مسئولیتها و تعهدها درپرتو چنین زهدهایی میباشد.
ما بهدو نامه ایشان اشاره میکنیم;یکی نامه 53 که به مالکاشتر نوشتهاند و در آن اخلاق و رفتار حاکم اسلامی تشریحشده است و دیگری نامه 31 میباشد که به امام حسنمجتبی(ع)نوشتهاند و در آن علم خودسازی،حفظ خود ونفس آنچه برای یک انسان در زندگی شخصی یا اجتماعیمفید و مؤثر و موجب تعادل او مطرح میگردد،بیان شدهاست.
برای این منظور ما در متون اسلامی از قرآنمجید تا نهجالبلاغه و سایر منابع اسلامی دیدگاههایی دربارهمسئولیتپذیری فردی و اجتماعی داریم که تأکید زیادی برآن شده است."