خلاصه ماشینی:
"علائم بالینی ونشانههای ترک یا تجویز بیش از حد دارو که توسط بیماران گزارششدهبه همراه سوء استفاده از تریاک غیر مجاز از جمله عواملی هستند که برایتعیین مقدار مصرف الزامی است.
مطالعات(جاراینگ و شوایتزر)1997،نشان داده کهمیزان مرگومیر در بیماران متادون درمانشده چندینبرابر کمتر از معتادان تریاک درمان نشده است،و اینمطالعات همواره نشان میدهد که حتی در بیمارانیکه قادر به پرهیز از استعمال داروهای غیرمجاز نیستندمشارکت در mmt سبب میشود میزان خطر عفونتهایمسری کاهش یابد.
در طول مرحله شروع متادون و قبل از رسیدن به حالتثابت باید توجه داشت که نصف مصرف هر روز باقیمانده،به مصرف روز بعد افزوده میگردد،ازاینرو حتی درصورت عدم افزایش دوز میزان SMLS افزایش مییابد.
خطر مرگدر طول مرحله القای متادون تقریبا 7 برابر قبل از ورودبه mmt برآورد شده است و این خطر برای بیماران جدیدتقریبا 98 برابر بیشتر از بیمارانی میباشد که به مدت دوهفته یا بیشتر با ایمنی کامل متادون دریافت نمودهاند.
یشنهاد دوز القایی هدف از فرایند القای متادون نزدیکسازی سطحتحمل شبه افیونی بیمار به سطح تحمل متادون است تااز این طریق مصرف تریاک و ترک کاهش یابد.
معیارهای افزایش متوالی دوز تا زمان رسیدن به ثبات در برگیرندههای زیر است: -علائم و نشانههای ترک -وسوسه دائمی شبه افیونی -عدم کاهش مقدار یا تکرار استعمال شبه افیون تعدیل دوز به هنگام رسیدن به ثبات غالبا در دامنه 5 تا 10 میلی گرم قرار دارد-بیشتر از 3 تا 4 یا 5 روز تکرار نمیشود-یا مجموع افزایش هفتگی برابر با 20 میلی گرم است."