خلاصه ماشینی:
در گذشته چنین تصور میشد که میان سالی وبزرگسالی دوره آرام و قرار آدمی است و تعداد فرزندانو بخصوص فرزندان پس نعمتی بزرگ برای زندگی تلقیمیشدند،مردم نپال وقتی میخواستند برای کسی دعاکنند به او میگفتند:«خداوند آن قدر پسر به تو بدهد کهدامنه کوه را بپوشانند»امروز وضع عوض شده است در میانمردم نپال نیز مانند سایر جوامع شهری،کمتر کسی استکه آرزوی فرزندان فراوان داشته باشند زیرا دشواریهایزندگی اقتصادی و مشکلات تربیت فرزند باعث شد مردمرغبت به فرزند کمتری داشته باشند.
&%12013TVEG120G% این افراد باید نقش خود را برای کمک به والدین پیرخویش ایفاء کنند همچنین با ازدواج فرزندان جوان وتشکیل خانواده جدید،بزرگسالان باید سالهای طولانیبعدی زندگی(برای مثال 50 تا 80 سالگی)را به تنهاییبا یکدیگر زندگی کنند.
از دیگر مشکلات دوره میان سالی و سالهای پس ازآن درگیریها و اختلاف نظر والدین با فرزندان نوجوان وجوان خود است که تمایلی به انجام رهنمودها و خواستههای والدین خود ندارند و راه متفاوتی را در پیش میگیرند.
اما به دلیل اینکه افراد داروهای دیگررا هم مصرف میکنند بسیاری از داروهای گیاهی میتواند برای آنها مشکلساز شود و درمان آنان را پیچیدهکند بنابراین مقادیر این داروها در سالمندان باید تعدیل وبازنگری شوند.
براساس آنچه گفته شد به همکارانی که در دورانبزرگسالی(40 تا 50 سال)و یا میان سالی هستند توجیهمیشود و جهت حفظ سلامت و پیری سالم،به تغذیهسالم،ورزش و سلامت روانی خود توجه بیشتری داشتهباشند و همچنین برای ایام پس از بازنشستگی از لحاظروحی،جسمی و اقتصادی آمادگی لازم را کسب نمایند.