چکیده:
آخرالزمان و مجموعه حوادث آن از جمله مباحثی است که در آیات و روایات اسلامی بدان توجه شده و افزون بر تفسیر و حدیث، در حوزه کلام و مهدویت پژوهی اهمیت ویژه ای دارد. در این نوشتار، نخست مفهوم آخرالزمان و تفاوت آن با اشراط الساعه بررسی شده و نگاه قرآن و دیگر ادیان به این مسئله مد نظر قرار گرفته است. آن گاه مهم ترین رخدادهای آخرالزمان بازکاوی شده اند که عبارتند از: ظاهر شدن دود در آسمان، ظهور مهدی خروج سفیانی، خروج دجال، فرود آمدن عیسی از آسمان، خروج یاجوج و ماجوج، خروج دابه الارض و رجعت. این رخدادها در قرآن و نیز روایات فریقین مورد تاکید قرار گرفته اند.
خلاصه ماشینی:
"» (سورۀ انبیاء، آیۀ 96)"/> همچنین نزول عیسی( از آسمان را از نشانههای قیامت برشمرده<EndNote No="267" Text=" (وإن من أهل الکتاب إلا لیؤمنن به قبل موته ویوم القیامة یکون علیهم شهیدا(؛ «و از اهل کتاب، کسی نیست مگر آنکه پیش از مرگ خود حتما به او ایمان میآورد، و روز قیامت [عیسی نیز] بر آنان شاهد خواهد بود.
برای این آیۀ شریفه دو شأن نزول ذکر شده است: الف) از آنجا که مشرکان مکه بر کفر و لجاجت خود پافشاری کردند پیامبر( آنها را نفرین کرد و از خداوند خواست آنان را به قحطسالی دوران یوسف( مبتلا کند.
"/> ظاهر آیات پیشین که به روشنی درباره عیسی( و نفی کشتن اوست، تفسیر سوم را تضعیف میکند؛ زیرا مخالف میثاق آیات است، و ضعف تفسیر دوم در آن است که اولا به استناد چه قرینهای اهل کتاب در هنگام مرگ به عیسی( ایمان میآورند؟ ثانیا، ایمانی که سودی نبخشد چه اثری دارد که قرآن از آن به عنوان دلیلی بر حقانیت رسالت عیسی( یاد میکند؟ بر اساس تفسیر دوم، عیسی( روزی به زمین باز خواهد گشت و یهود و نصارا بدون استثنا درخواهند یافت قضاوتهای نادرستی که درباره عیسی( داشتند از جمله پسر خدا بودن، شرکت در الوهیت، به صلیب کشیده شدن و سرانجام قتل عیسی( باطل بوده و به او چنانکه شایستهاش است ایمان میآورند.
این آیه از حشر گروهی از تکذیبکنندگان از میان هر امت خبر میدهد و به سه دلیل مقصود از آن، گرد هم آمدن در قیامت نیست: الف) حشر در قیامت همگانی است و هیچ کس از آن مستثنا نیست،<EndNote No="375" Text=" نک: سورۀ کهف، آیۀ 47."