چکیده:
با تحقیق در باب داروهای فعالساز روانی، علائق عرفانی به تجربهی عرفانی گسترش یافته است. اعتقاد عمومی این بوده که چنین داروهایی برآورندهی احوال عرفانی یا حالات اسکیزوفرنیکاند. گرچه میان این دو گونه حالت، شباهتهای فیزیولوژیک یا پدیدارشناختی وجود دارد، ولی کارهای اخیر تفاوتهایی را نشان داده است. علاوه بر مراقبه و هیپنوتیسم، از داروها نیز میتوان برای تغییر حالت هشیاری استفاده کرد. از روزگاران کهن، مردم از داروها برای تحریک شدن یا آرامش یافتن، خوابیدن یا بیدارماندن، وحدت بخشیدن به ادراکهای عادی و یا برای ایجاد توهم استفاده کردهاند. واژهی «دارو» در اشاره به هر ماده (به جز غذا) که به طور شیمیایی کارکرد ارگانیسم را تغییردهد، به کار میرود. داروهایی که بر رفتار، هشیاری، و یا خلقوخو تأثیر میگذارند «روان گردان» نامیده میشوند. اعم از داروهای غیرمجاز خیابانی از قبیل هرویین و ماریجوانآ و داروهای مجاز مانند آرام بخشها و داروهای محرک، و همچنین داروهای آشنا از قبیل الکل، نیکوتین، و کافئین که در زمرهی این دسته از داروها به حساب میآیند.
Mystical interests to mystical experiments have been expanded through researches on excitable mental medicine. It has been a common belief that these kinds of medicines create Mystical emotions or schizophrenic emotions. Although there are phenomenological and physiological similarity between these two kinds of emotions، but recent works shows that they are somehow different. We can use medicines to change one's consciousness as meditation and hypnotism. Since time immemorial، people have been used these medicines to provoke، giving composure، sleeping or awakening، making ordinary perceptions unisonant، and creating fictions. The "medicine" term Points to all materials (except food) which are changing the function of organism chemically. "Mental medicines" are some medicines which affect on behaviors، consciousness، and tempers. It includes both illegal medicines such as heroin، marijuana… and also legal once such as moderate medicines، motive medicines، alcohol، nicotine، and caffeine.
خلاصه ماشینی:
"مثلا، کافئین(قهوه) به طور کلی پذیرفته شده است و مقرراتی برای کاربرد آن وجود ندارد، برای نیکوتین(توتون)، مقررات اندکی وجود دارد و در حال حاضر تحت نظارت ادارهی غذا و دارو نیست، برای مصرف الکل هرچند مقررات زیادی وضع شده، اما غیرقانونی نیست، با این همه باید گفت نیکوتین از همهی این مواد زیان آورتراست، زیرا همه ساله موجب مرگ تقریبا سیصد و شصت هزار نفر میشود.
به نظر میرسد مصرف مقادیر اندک آمفتامین برای مدتی کوتاه به منظور غلبه بر خستگی(مثلا طی رانندگی شبانه) چندان خطری نداشته باشد، اما پس از زایل شدن اثرهای تحریکی آمفتامین، یک دوره افت جبرانی به وجود میآید که طی آن مصرفکننده، احساس افسردگی، بیقراری و خستگی میکند و ممکن است به مصرف بیشتر دارو تحریک شود.
تحلیل تجارب عرفانی از منظر روانشناختی اخیرا در یک فراتحلیل زیباشناختی از علایمی در بابTM (Tramscml Medif)، به منظور کنترل طول زمانی حادثه و استحکام طرح مطالعاتی چنین نتیجه گرفته شده است که: داروهای خلسهآور به طور مشخص بیش از روشهای مدیتیشن و ریلکسیشن (Meditatim/relafation) که به لحاظ کلینیکی توصیه میشوند و به طور صریح و روشن به تعالی (تجربهی عرفانی) منجر نمیشوند، باعث افزایش فعلیت یافتگی نفس در سیاهههای استاندارد میشوند هرچند کسانی هیچ ارتباطی میان تجارب عرفانی و تأثیرات عصبشناختی استفاده از داروها ندیدهاند، اما اسپانوس و مورتی در سال 1988 دریافتند که در زمینهی متغیرهای مفهومی و شناختی، تجارب عرفانی با کشندگی (جذبکنندگی) و توانایی خلسهآوری داروها هم بستگی، مثبت نشان میدهند."