چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای عوامل تنیدگی زا و شیوه های مقابله با عوامل تنیدگی زا در دختران فراری و عادی شهر تهران می باشد. در این پژوهش از یکسو میزان عوامل تنیدگی زای دختران فراری و عادی و از سوی دیگر شیوه های مقابله ای آنان مورد مقایسه قرار گرفته است. در پژوهشی حاضر که یک مطالعه پس رویدادی است و برای آزمون فرضیه ها تعداد 90 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند (45 نفر دختر فراری و 45 نفر دختر عادی) نمونه دختران فراری از زندانها و مراکز نگهداری بهزیستی و دخترانی که یک بار سابقه فرار داشتند و تحویل به خانواده می شدند، انتخاب گردید و نمونه دختران عادی با خصوصیاتی مشابه دختران فراری از دبیرستانهای دخترانه منطقه 6 تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها با استفاده از "مقیاس رویدادهای زندگی ویژه نوجوانان" و "پرسشنامه شیوه های مقابله" مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که بین عوامل تنیدگی زا و شیوه های مقابله با عوامل تنیدگی زا در دختران فراری و عادی تفاوت معناداری وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
"*دادههای توصیفی مربوط به شیوههای مقابله با عوامل تنیدگیزا نشان میدهد کهشیوههای مقابلهای متمرکز بر هیجانمداری هم در دختران فراری و هم در دختران عادی درمقایسه با شیوههای مقابلهای حل مسئله،بسیار بالاتر و بیشتر است.
جدول 1-آزمون t مستقل برای مقایسه میانگینهای دو گروه در میزان عوامل تنیدگیزا (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 2-آزمون t مستقل برای مقایسه میانگینهای دو گروه در میزان ناراحتی از عوامل تنیدگیزا (به تصویر صفحه مراجعه شود)نتایج حاصل از جدولهای 1 و 2و نشان میدهد که بین دو گروه دختران فراری و عادی از لحاظمیزان عوامل تنیدگیزا و همچنین میزان ناراحتی از عوامل تنیدگیزا تفاوت معنیداری(0/001< p )وجود دارد و دختران فراری هم از لحاظ میزان عوامل تنیدگیزا و هم ازلحاظ میزان شدت ناراحتی ناشی از آن در سطح بالاتری قرار دارند.
در تحقیق دیگری که توسط ویت بک و هویت(1996)انجام شد،یافتهها نشانمیدهد که اکثر نوجوانان فراری،عوامل تنیدگیزای زیادی را در زندگی تجربه کردهاند وبیشتر آنها سوء استفاده جنسی،فیزیکی و بدنی،سوء مصرف الکل و داروها توسط خانوادهشان،بیاعتنایی و سهلانگاری،دعوا و تهدید بین فرد و خانواده و در آخردرگیری با قانون را عامل فرار خود دانستهاند.
همچنین دربعد میزان ناراحتی از عوامل تنیدگیزا،نتایج بدست آمده نشان میهد که بین دو گروه ازلحاظ شدت ناراحتی تفاوت معنیداری وجود دارد و دختران فراری نسبت به دختران عادیمیزان ناراحتی بیشتری را تجربه کردهاند.
نتایج حاصله از پژوهش حاضر نیز نشان داد که این افراد در مقابله با عواملتنیدگیزا،نسبت به دختران عادی بیشتر از شیوۀ مقابله هیجانمداری استفاده میکنند."