چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع اختلال «نارسایی توجه/ بیش فعالی» و زیر نوع های آن در دانشجویان دانشگاه های آزاد استان مرکزی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و آزمودنی ها عبارت بودند از 1773 دانشجو (1191 مرد، 582 زن) که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی از میان کلیه دانشجویان دانشگاه های آزاد استان مرکزی انتخاب شدند. مقیاس درجه بندی وندریوتا (1993) و مقیاس تشخیصی تجدیدنظر شده میری اسکندری (1386) به صورت خود گزارش دهی توسط آزمودنی ها تکمیل شدند. داده ها با روش های آمار توصیفی و آزمونZ نسبت تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میزان شیوع کلی نارسایی توجه/ بیش فعالی دانشجویان در کودکی در مقیاس وندریوتا (1993) 6/6 درصد و در بزرگسالی در مقیاس تشخیصی تجدیدنظر شده میری اسکندری (1386) 3/7 درصد بود. همچنین میزان شیوع نارسایی توجه3/5 درصد، بیش فعالی– تکانشگری 2/7 درصد و مرکب3/7 درصد بود. میزان شیوع اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی دوران کودکی در دانشجویان دختر 1/4 و در دانشجویان پسر8/7 درصد بود، اما میزان شیوع این اختلال در بزرگسالی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوتی نداشت. همچنین سابقه مشروطی، مردودی، اختلال های روان پزشکی و مصرف داروهای روان پزشکی در دانشجویان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بیشتر بود. در مجموع یافته ها نشان داد که شیوع اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در دانشجویان قابل توجه است. این نتیجه در موقعیت های آموزشی دارای محتوای کاربردی بوده و نشانگر آن است که پیشگیری، مدیریت و درمان این اختلال نیازمند خدمات روان-شناختی و مشاوره است. این نتیجه در برنامه ریزی و تنظیم بودجه و راهبردهای آموزشی و درمان می تواند سودمند باشد. ارائه خدمات روان شناختی و مشاوره در دانشگاه ها و موسسه های آموزش عالی می تواند از پیامدهای منفی این اختلال در زندگی تحصیلی و شغلی پیشگیری کند.
خلاصه ماشینی:
"آمار نارساییتوجه/ بیش فعالی بزرگسالان به اندازه کودکان صحیح نیست، اما احتمال داده میشود 1 تا 5 درصد Rasmussen& Levander Ficsher, Barkley, Edelbrock & Smallish Wilense & et al Hofvander, Ossowski, Lundstrom, Anckarsater Reiersen, Constantino, Grimmer, Martin & Todd Murphy & Kwasnik Brook & boaz Karande, Bhosrekar, Kulkkarni & Thakher Weiss & Iteachtman بزرگسالان به نوعی دچار این اختلال باشند (بیدرمان، فاراوان و مایک 1 ، 2006).
مطالعات منتشر شدهای که شیوع اختلالنارساییتوجه/ بیشفعالی در دانشجویان را با استفاده از روشهای ارزیابی جامع نشان دهد وجود ندارد، با اینحال تحقیقات نشان میدهند Mick Keller & et al McCann Barbaresi & et al Fayyad & et al Kessler & et al Kooij & et all Simon, Czobar, Balint, Meszaros & Wender,Wolf & Sreshin بین 2 تا 8 درصد دانشجویان، علائم معنادار مرتبط با اختلالنارساییتوجه/ بیشفعالی را گزارش میکنند و 25 درصد از دانشجویان با نارساییهای ویژه یادگیری دچار این اختلال هستند (دوپل، ویاندت، اودل و وارجائو 1 ، 2009).
حیاتی (1383) میزان شیوع این اختلال در Blasé et al Heiligenstein, Guenther, Levy, Savin & Folvayler Bush دانشجویان ساکن خوابگاه شهید مطهری دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان را با استفاده از پرسشنامه کانرز بزرگسالان 7/3 درصد گزارش کرده است.
همچنین یافتهها نشان داد که نسبت شیوع اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی دانشجویان پسر (8/7 درصد) از دانشجویان دختر (1/4) در مقیاس وندریوتا (1993) بیشتر است اما تفاوت در زیر نوعهای این اختلال با توجه به جنسیت در مقیاس تجدید نظر شده میری اسکندری (1386) اندک بوده و معنادار نبود."