چکیده:
هدف کمکهای رسمی توسعهای (ODA)[1] ، مساعدت کشورهای در حال توسعه به منظور تسریع در رشد و توسعه اقتصادی، توزیع درآمد و کاهش فقر است، اما کمکهای رسمی توسعهای از طریق دولت وارد اقتصاد میشود و اثرگذاری اقتصادی آن، همیشه بحث برانگیز بوده است. برخی دیدگاهها اشاره بر این مطلب دارند که کمکهای رسمی توسعهای، باعث گسترش بوروکراسی دولت میشود، عدهای دیگر مدعی هستند که کمکهای رسمی توسعهای باعث رشد اقتصادی میشود. با این حال اثرات نهایی کمکهای رسمی توسعهای بر رشد اقتصادی، به نحوه اثرگذاری آن بر رفتار مالی دولت بستگی دارد. این مقاله به دنبال تحلیل اثرات کمکهای رسمی توسعهای بر رفتار مالی دولت درکشورهای منتخب درحال توسعه آسیایی به روش دادههای تابلویی[2] در دوره (2009-1990)، است. نتایج تجربی بیانگر این است که کمکهای رسمی توسعهای در کشورهای مورد بررسی، اثرات مثبت و معنیداری بر مخارج سرمایهای دولت داشته است و تاثیر معنیداری بر مخارج مصرفی و درآمدهای دولت نداشته است. همچنین، کمکهای رسمی توسعهای جایگزین[3] استقراض دولت شده است.
This paper examines the impact of official development assistance on government fiscal behavior in the Selected Asian developing countries by using Panel Data over the period 1990-2009. The aim of official development assistance is to help developing countries to speed up economic growth and development، income distribution and poverty reduction. But official development assistance is mainly channeled to the domestic economy through the public sector. However، the economic effectiveness of official development assistance has always been a controversial issue. While some researchers argue that such aid results into the growth of bureaucracies، others argue that it can lead to economic growth. The final effects of official development assistance depend on how it influences fiscal policy. Empirical results indicate that official development assistance has a positive and significant effect on capital expenditures and does not have a significant effect on government consumption expenditures and government revenues. Also، official development assistance is a substitute for government borrowing.