خلاصه ماشینی:
"-با نگاه مختصری به متن این نسخه میتوان پیبرد مؤلف برایتدوین آن از منابع دیگری نیز بهره فراوان برده است و در بعضی از جاهامرجع و منبع مورد استفاده خود را ذکر کرده است؛برای مثال در صفحه007 از کتاب ادیان العیوب نام برده است؛در وسط صفحه 0016 آوردهکه شیخ نجم الدین نسفی در تفسیر خود چنین آورده است.
سپس در ادامه به معرفیآثاری میپردازد که تا حدودی دغدغه خوانندگان این حوزه را برطرفکند؛چنانکه میآورد:«در این باب مرحوم مغفور غفران مآب حمد اللهمستوفی در کتاب تواریخ گزیده و ظفرنامه و نیز در شاهنامه نثری مشهوربه دولت شاهی این تفصیل آمده و پس از وی صاحب روضة الصفاو مصنف معجم و غیرهما هرچه توانستند به تعصب و حسادات وافترا نگاشته،بلکه بر آن هم افزودند و اما صاحب ناسخ التواریخ که ازهمه بهتر و با دقت افزونتر نگاشته،معذلک از این دو هزار سال که ازمیانه افتاده،به روش فردوسی و غیره التزام نموده است؛لیکن پیش ازسلطنت اسکندر یونانی هرودوت در تاریخ خویش«اخیمنشان»را با&%13224PEAG132G% سه طایفه مذکور مفصل مرقوم داشته،ولی از مراسم سلطنت فارسیانجز آداب بزم و رزم چیزی یاد ننمودهاند؛اما بهرام بن فرهاد اصفهانیدر شارستان چهار چمن،{o24o}موبد افراسیاب در دبستان المذاهب،سیدمحسن کشمیری متخصل به فانی و حمزه اصفهانی و بعضی دیگرمراتب علم و سیاست و هنر و دیانت فارسیان را مذکور و روشن داشته.
جالبتوجه است که مورخان دورۀ قاجار در دیباچۀ کتابهایشان برخلاف{o(24)آقای پور داوود از این کتاب و کتابهای«جام کیخسرو»و«زردست افشار»که در حوزهسرزمین هند(دورۀ اکبر شاه که خواستار آیین نو بود)تألیف شدهاند،به خاطر وارد کردن عقایدشگفتانگیز،نوشتههای ننگین نام میبرد(ابراهیم پور داوود؛فرهنگ ایران باستان؛تهران:انجمن ایرانشناسی،1326،ص 331)."