چکیده:
در سالیان اخیر تعلق خاطر کاری یکی از موضوعات مورد علاقه مشاوران و پژوهشگران حوزه رفتار سازمانی و منابع انسانی بوده است. این علاقه مندی مرهون وجود یافته های علمی حاکی از تاثیرگذاری چشمگیر تعلق خاطر کاری بر نتایج عملکردی کسب و کار و در عین حال پایین بودن سطح تعلق خاطر کارکنان در سازمان ها بوده است که این امر خود هزینه های میلیارد دلاری در قالب بهره وری از دست رفته برای سازمان ها در برداشته است. عوامل مختلفی (از جمله الزامات شغلی، منابع شغلی، منابع شخصی) به عنوان پیش آیندهای تعلق خاطر کاری و همچینین عوامل مختلفی (از قبیل تعهد سازمانی، رضایت شغلی، رفتار شهروندی سازمانی و...) به عنوان پیامدهای تعلق خاطر کاری بیان شده اند. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف تبیین پیش آیندهای تعلق خاطر کاری و همچینن تاثیرگذاری تعلق خاطر کاری بر تعهد سازمانی انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که منابع شغلی (استقلال وآزادی عمل، حمایت اجتماعی، بازخورد، مربی گری سرپرستی، فرصت های رشد و یادگیری) و منابع شخصی (خوداثربخشی، شخصیت پیش قدم، وظیفه شناسی) به عنوان پیش آیندهای تعلق خاطرکاری مطرح هستند و تعلق خاطر کاری به طور مثبت بر تعهد سازمانی (تعهد عاطفی، تعهد هنجاری و تعهد مستمر) تاثیرگذار است.
In a recent decade there has been a great deal of interest in work engagement. This interest stems from evidences that show the strong relationship between engagement and individual and organizational outcomes. It has been reported that the level of employee engagement in organization is low. The decline in level of employee engagement costs organization billions of dollar in term of lost productivity. Different factors (such as job demands، job resources، personal resources) has been identified as antecedents and also different factor (such as organizational commitment، job satisfaction، Organizational citizenship behavior etc.) as consequences of work engagement. In this line، aim of this research is to explain antecedents of work engagement and its effect on organizational commitment. Results show that job resources (autonomy، social support، feedback، supervisory coaching، opportunities for development) and personal resources (self efficacy، proactive personality، conscientious trait) are work engagement antecedents. And work engagement has positive effect on organizational commitment.
خلاصه ماشینی:
"٤-٢- ابزار سنجش و روایی و پایایی آن برای سنجش ابعاد الزامهای شغلی (فشار کاری، الزامهای عاطفی ، الزامهای ذهنی ) و منابع شغلی (استقلال و خودمختاری، حمایت اجتماعی ، بازخورد، مربی گری سرپرستی و فرصت های رشد و یادگیری) از پرسشنامه زانتاپولو و بکر [٢٦، صص ٨٣-١٠٤]؛ برای سنجش خوداثربخشی از پرسشنامه هشت گویه ای GSE١٧ چن ، گولی و ادن [٢٧، صص ٦٢- ٨٣]؛ برای سنجش شخصیت پیش قدم از ویرایش کوتاه ده گویه ای بیتمن و گرانت [٢٨، صص ٨٤٥-٨٧٤]؛ برای سنجش وظیفه شناسی از پرسشنامه ده گویه ای پنج ویژگی مهم شخصیت [٢٩] ؛ برای سنجش ارتباطات و توازن کار زندگی از پرسشنامه QEAW [٣٠] برای سنجش تعهد سازمانی از ویرایش تجدید نظر شده هجده گویه ای میر، آلن و اسمیت ، ١٩٩٣[٢٢، صص ٢٧٦-٢٥٢]؛ و برای سنجش تعلق خاطر کاری از پرسشنامه هفده گویه ای ١٨ UWES١٨ شاوفلی و همکاران استفاده شده است .
منابع شغلی تعهد سازمانی کاری تعلق خاطر منابع شخصی شکل ٤ مدل عملیاتی پژوهش ٦- نتیجه گیری نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که وجود منابع شغلی (استقلال و آزادی عمل ، حمایت اجتماعی ، بازخورد، مربی گری سرپرستی ، فرصت های رشد و یادگیری) در محیط کار به همراه دارابودن منابع شخصی (خوداثربخشی ، شخصیت پیش قدم و وظیفه شناسی ) که خود را در قالب خصیصه های شخصیتی و الگوهای رفتاری نشان می دهند، نقش به سزایی در تعلق خاطر کارکنان می توانند داشته باشند، که در این میان نقش منابع شغلی نسبت به منابع شخصی بیش تر است که این خود گواهی بر این عبارت کلیدی است که می گوید: «افراد به وسیله سازمانها استخدام می شوند ولی برای انسانها کار می کنند»."