چکیده:
زمینه و هدف: بحران به طور ناگهانی به وقوع می پیوندد و برای ساخت های زیربنایی و یا ارزش ها و هنجارهای اساسی یک نظام تهدیدی جدی است از این رو مستلزم واکنش سریع می باشد. با توجه به نقش اطلاع رسانی و ارتباطات در بحران، هدف اصلی این پژوهش، یافتن روش های دستیابی به نحوه ارتباطات در بحران می باشد. روش: در این مطالعه مروری توصیفی، با جست وجو در بانک های اطلاعاتی الکترونیکی معتبر مانندSID، و Magiran و با استفاده از کلمات کلیدی مرتبط و نیز بررسی فهرست منابع و جست وجوی مقالات و آثار کارشناسان بحران، مقالات و منابعی که به بررسی نتایج ارتباطات در بحران پرداخته بودند انتخاب و تحلیل شدند. یافته ها: قبل، هنگام و بعد از بروز بحران، مدیریت بحران می بایست در خصوص ارتباط و اطلاع رسانی به مردم، گروه ها، مسئولین، نهادها وغیره اقداماتی را در دستور کار خود قرار داده و در این خصوص طرح یا طرح هایی را تدوین و متناسب با شرایط مختلف بحران به مرحله اجرا در آورد. نتیجه گیری: برای کنترل و مقابله با بحران به طور عمده دو رویکرد و راهبرد وجود دارد: مستقیم (کاربرد قوه قهریه) و غیرمستقیم (کاربرد روش اقناع و مقابله نرم). در هر دو راهبرد، مدیران بحران می بایست به طور مستمر با مخاطبین خود اعم از رهبران مدیریت بحران، مردم، نیروهای خودی و مقامات و مسئولین ارتباط برقرار و ضمن افشای ماهیت اغتشاشگران و اطمینان دادن به مسئولین و مردم و ایجاد آرامش و رفع نگرانی ها، حمایت و همکاری آن ها را جلب نموده و رهبران بحران و اغتشاشگران را وادار به تسلیم یا تعدیل خواسته ها و روش های خود نمایند.
خلاصه ماشینی:
"این اقدام باعث میشود رسانهها در ارزیابی&%01821EMMG018G% عملکرد خود در بحران پیش آمده،به نقاط ضعف و اشکالات خود در اطلاعرسانی واقف شده و اعتماد آنها به مدیریت بحران را افزایش خواهند داد؛ *شناسایی نقاط قوت و ضعف در نحوه ارتباط با رسانههای جمعی،تحلیل محتوای اخبار اعلام شده، نظرسنجی از مردم درباره عملکرد خبری سازمان،تکمیل و بهروز نمودن بانک اطلاعات،ادامه آموزشهای اطلاعرسانی برای همکاران،بررسی دستورالعملها و اصلاح آنها،برگزاری یک بحث و گفتگو با سازمانهای مرتبط برای اتخاذ تصمیم و تبادل تجربیات در برخوردهای آتی با بحران،از اقدامات دیگر این مرحله است(مرتضوی،1385)؛ *حضور فرماندهان و مسئولان در بین نیروهای خودی و تشویق و تقدیر از تلاش آنها و تشریح نتایج مثبت اقدامات آنها،بازسازی روحی،سرکشی از مصدومان؛ *مصاحبه مدیران بحران با رسانههای از جمله صدا و سیما،پاسخگویی به سئوالات مردم و ارائه توضیحات لازم در مورد عناصر اغتشاشگر،اهداف آنها و دادن اخبار و اطلاعات لازم برای جلوگیری از تشویش افکار عمومی؛ *معرفی عناصر اصلی اغتشاش و پخش اعتراف به گناه و خطای آنها از طریق رسانهها به خصوص در مواردی که ردپای عوامل بیگانه و پشت پرده در این بحرانها وجود داشته باشد،باعث توجه افکار عمومی و دوری جستن از این افراد در موارد مشابه خواهد شد و باعث افزایش اعتماد عموم مردم به مدیریت بحران خواهد شد؛ *به نمایش گذاشتن اعمال غیرانسانی و خشونتبار و خلاف شئونات اغتشاشگران و تشریح خسارتهای جانی و مالی به مردم و اموال عمومی،بازنمایی مصیبتهای ناگوار و اعلام نتایج محاکمه و مجازات سران و عوامل اصلی اغتشاش از طریق رسانهها برای پیشگیری در وقایع بعدی؛ *ارزیابی عملکرد حوزه ارتباطات و اطلاعرسانی،احصاء نقاط قوت و ضعف،مستندسازی و جمعآوری تجربیات،اصلاح و بهبود ساختار،روشها،دستورالعملها،بازنگری در وظایف دستگاهها و نهادهای همکار و مرتبط با بحران؛ *ارزیابی و تجزیه و تحلیل اخبار و اطلاعات منتشر شده در رسانههای داخلی و خارجی و مشخص نمودن رسانههای همراه با مدیریت کنترل بحران،بیطرف و همراه بحران و معتمدین و چهرههای مؤثر در ارتباطات و اطلاعرسانی."