خلاصه ماشینی:
"با توجه به اهمیت و ضرورت بومیسازی یافتههای علمی،در کناردیگر تلاشها باید به واژهسازی و واژهگزینی برای مفاهیم علمی بپردازیمتا با ایجاد توانمندی علمی در زبان فارسی،زمینۀ برقراری ارتباط زبانی وکلامی با عرصۀ دانش و فرهنگ جهانی را بیش از آنچه هست ایجادنماییم؛چراکه رشد علمی و فنی ما در گرو برقراری این ارتباط است واین امر میسر نیست مگر با تقویت توانمندی علمی زبان فارسی.
در ادامه به برخی از آسیبهای بیتوجهی به واژهسازی و واژهگزینیبرای مفاهیم علمی اشاره میکنیم: 1-بیتوجهی به ظرفیتها و توانمندیهای زبان فارسی و استفادهبیش از اندازه از واژگان زبانهای بیگانه و بهتبع آن شکل نگرفتن زبانعلمی فارسی؛ 2-عقب بودن امر واژهسازی نسبت به تحولات علمی جهانی و نبودنروحیه کاوشگری در این امر؛ 3-وجود موازیکاری و ناهماهنگی در جریان معادلسازی و نبودنتقسیم کار در این حوزه؛ 4-بومی نبودن دانش و فناوریهای مورد استفاده در کشور و آگاهینداشتن گروههای تولید علم از فعالیتهای واژهگزینی علمی و نبودنارتباط میان گروههای تخصصی تولید علم و مراکز واژهگزینی؛ 5-ضعف در مدیریت و سیاستگذاری حوزه واژهگزینی علمی درکشور؛ 6-رعایت نکردن شأن متخصصان امر واژهگزینی در وسایل ارتباطجمعی،رادیو و تلویزیون و ضعف در شناسایی و استفاده از این افراد؛ 7-همسو نبودن وسایل ارتباطجمعی مانند رادیو و تلویزیون،مطبوعات و غیره با تغییرات زبانی و واژهسازی در کشور؛ 8-نبودن درس واژهگزینی و اصطلاحشناسی علمی در دروسدانشگاهی؛ 9-همسو نبودن کتابهای درسی آموزش و پرورش و دانشگاهها باتحولات زبانی و واژهگزینی علمی؛ 10-ضعف در حوزه ویراستاری کتابهای علمی و استفاده ازویراستاران غیرمتخصص که خود آفتی بزرگ برای زبان فارسی هستند؛ 11-نبودن یک بانک اطلاعات از واژگان و اصطلاحات علمی زبانفارسی در کشور؛ 12-حمایت نکردن از طرحهای علمی-پژوهشی در حوزهاصطلاحشناسی و واژهگزینی علمی؛ 13-استفاده نکردن از از دستاوردهای همایشها و نشستهای علمی درحوزه واژهگزینی بهمنظور تقویت زبان علمی فارسی."