چکیده:
سرمایه یکی از عوامل مهم در تولید محصول به شمار می رود و نظام بانکی یکی از بزرگترین منابعی است که می تواند با اعطای اعتبار، سرمایه مورد نیاز بخشهای تولیدی کشاورزی را تامین کند. بخش کشاورزی همانند دیگر بخشها، در مراحل اولیه رشد و توسعه اقتصادی با کمبود سرمایه روبه رو بوده است که این سرمایه می تواند به چند طریق همچون سرمایه گذاری مستقیم بانکها و اعطای اعتبار به کشاورزان تامین شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر اعتبارات اعطایی بانکهای کشاورزی و ملی بر تولیدات محصولات کشاورزی منطقه مازندران و مقایسه آنها با یکدیگر و همچنین مقایسه ویژگیهای فردی اعتبار گیرندگان در منطقه است. اطلاعات گردآوری شده از راه تهیه و تکمیل پرسشنامه در ارتباط با کشاورزانی است که از اعتبارات بانک کشاورزی و ملی استفاده کرده اند. این اطلاعات همچنین از منابع آماری سازمان کشاورزی استان، بانکهای ملی و کشاورزی و مصاحبه با کارشناسان و مسوولان در بانک در منطقه به دست آمده است. نتایج نشان می دهد که اعطای اعتبار، تاثیر مثبت و معنیداری بر تولید کشاورزان داشته است و مقایسه رگرسیون وام گیرندگان از بانک ملی و کشاورزی نیز نشاندهنده تاثیر اعتبارات اعطایی بانکها بر میزان تولید آنهاست که تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشته است. ارزش نهایی تسهیلات اعطایی هر دو بانک بزرگتر از نرخ سود (بهره بانکی) بوده و کشاورزان از دریافت وام اضافی سود می بردند.
خلاصه ماشینی:
"مقایسه آثار تسهیلات اعطایی بانک ملی و کشاورزی در پژوهشهایی که در آنها روشهای اقتصاد نسبی برای بررسی تأثیر اعتبارات بر سطح تولید به کار رفته،به طور عمده از تابع تولید بویژه تابع کاب-داگلاس استفاده شده است.
ارزش نهایی سرمایههای جاری )PMV( 1و مقایسه آن با نرخ سود بانکی نرخ سود مورد انتظار بانکها2در واقع نسبت سرمایهای است که به صورت اعتبار در اختیار کشاروزان قرار میگیرد و چنانچه کشاورزی ارزش تولید نهایی سرمایهاش کمتر از نرخ سود تسهیلات دریافتی از بانک باشد نه تنها از گرفتن اعتبار سود نمیبرد بلکه زیان نیز میبیند؛ برعکس اگر ارزش تولید نهایی سرمایه در یک واحد زراعی بیشتر از نرخ سود مورد انتظار بانکها باشد به طور حتم کشاورز از دریافت اعتبار سود خواهد برد و تا جایی میتواند به دریافت اعتبار ادامه دهد که رابطه برابر ?xP-?xPMV برقرار باشد.
با توجه به اینکه نرخ سود مورد انتظار تسهیلات اعطایی بانکها برای تأمین سرمایه جاری فعالیتهای کشاورزی از سوی شورای پول و اعتبار در سال 1376 برابر 16 درصد تعیین شده است،بنابراین میتوان نتیجه گرفت که دریافت تسهیلات از سوی کشاورزان اضافه ارزش برای آنها به همراه داشته است.
9. بانکها نظارت دقیق و مستمر بر مصرف تسهیلات اعطایی به کشاورزان داشته باشند تا از انتقال اعتبارات اعطا شده به دیگر بخشهای اقتصادی جلوگیری کنند چرا که نرخ سود تسهیلات بخش کشاورزی از دیگر فعالیتها کمتر است و نبود نظارت کافی و مستمر در این زمینه، تمایل وامگیرندگان برای انتقال سرمایه به دیگر بخشها(بویژه خدمات)را افزایش میدهد."