چکیده:
بررسی ترجمههای انگلیسی قرآن در حال حاضر نشان میدهد عمده هدف مترجم قرآن انتقال پیام برساختیقرآن بدون توجه به ویژگیهای سبکی و الگوی گفتمانی قرآن است. قرآن در مقایسه با متون متعارف نثر، برساختی هنرمندانه و فصاحتی بلیغ دارد. ظرافت واژگانی و اسلوب قرآنی در بسیاری از ترجمههای انگلیسی قرآن خوب از کار در نیامده است. از این رو، این جستار بر آن است تا چالشهای فراروی مترجمان قرآن را در سطوح واژگانی، ساختاری/ سبکی و بلاغی برآفتاب کند. نیز این مقاله سعی میکند با نگاهی به بازآفرینی ترجمهای مناسب در شکل و محتوا، حوزه ترجمه قرآن را دوچندان پویا جلوه دهد.
Examination of the English translations of the Qur'an indicates that the main goal of the Qur’ān’s translator is to impart the message of the Qur’ān، irrespective of its style features and discourse patterns. In comparison to the conventional prose texts، the Qur’ān has an artistic structure and elegant eloquence. Many of the English translations of the Qur’ān have not properly worked out the delicate nuances and the Qur’ānic style. Thus، the present research intends to unveil the challenges faced by the translators of the Qur’ān in lexical، structural/style، and rhetorical terms. Also، this article tries، with a look at the reproduction of an appropriate translation in form and content، to mirror the field of Qur'an translation as doubly dynamic.
خلاصه ماشینی:
"برای نمونه، احمد علی (۱۹۸۳) اذعان میکند که ترجمه «الصمد» یک واژه مشکل آفرین است و محمد اسد (۱۹۸۰) نیز تصدیق میکند که معادلی که او در ترجمهاش در برابر «الصمد» ارائه داده، فقط گوشهای از بار معنایی این واژه را انتقال داده است.
۲ (نفس)to talk evil to onesel of a man-to talk repetitively in secret اسم «الوسوس» و اسم مصدر «وسوس» نیز در این فرهنگ لغت با عبارات زیر بیان شدهاند: al-waswas-name of the devil waswasa whispering sounds of hunting dogs the clank of jewelry or light metal Every evil thought that comes to the heart همانگونه که از تعریف بالا برمیآید، فعل «وسوس» به لحاظ تبارشناختی، واژهای تکرار شونده (نام آوا) است که جرینگ جرینگ جواهر آلات یا فلزات سبک را به ذهن متبادر میکند (مانند تیک تاک و کوکو در زبان انگلیسی).
» در متن قرآن، فاعل یعنی موسی به پیش رفته (در انتهای آیه آمده)، حال آنکه در ترجمه انگلیسی برجسته شده (در آغاز به کار رفتنه)، در حالی که این اجماع نظر وجود دارد که میتوان به شباهتهایی در بازنمایی معنایی زبانها دست یافت، اما این حرف در خصوص ویژگیهای سبکی که غالبا شامل ویژگیهای زبانی غیر جهان شمول میشوند، مصداق ندارد.
میتوان واژگان قرآنی را که در ساختار و جلوههای بلاغی بیهمال است، با کمک فرهنگهای لغت دوزبانه در دسترسکه معنای گوناگون واژگان عربی را نشان داده و توضیح میدهند و حدود و وسعت متنهایی را که این واژگان در آنها رخ میدهند، بیان میکنند، به طرزی مناسب به زبان انگلیسی ترجمه کرد."