چکیده:
امامت و ولایت از ارکان اصلی دین اسلام به ویژه مذهب تشیع است که در آیات و روایات متعددی بر لزوم آن و شایستگی اهلبیت برای آن مقام تاکید شده است.
اهلبیت و خاندان ایشان در مسیر رسالت خویش، در حفظ و صیانت این مقام رفیع و دفاع از آن اهتمام ویژهای ورزیدهاند. حضرت زینب عالمه و عقیله بنیهاشم نیز به نوبه خود تلاشی وافر در پاسداری از ولایت و امامت داشته و اقدامات فراوانی در این زمینه انجام داده است.
این مقاله بر آن است تا ضمن تبیین مختصر مقام امامت و ولایت و جایگاه آن در دین اسلام، نحوه و میزان اهتمام و کوشش حضرت زینب را در دفاع از این مقام رفیع مورد بررسی و کاوش قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"اینجا بود که رسالت اصلی امام حسین و زینب کبری آغاز شد؛ رسالتی که منجر به شهادت امام حسین در عاشورا و اسارت زینب و خاندان رسول الله گردید.
پیش از آنکه به نقش حضرت زینب کبری در واقعه عاشورا بپردازیم، لازم است به تلاش های امویان در تخریب جایگاه امامت و ولایت و نقش عظیم و برجسته امام حسین و حضرت زینب کبری در دفاع از این مقام رفیع اشاره ای کوتاه شود.
آیت الله جوادی آملی در کتاب شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی می نویسد: چون آخرین درجه کمال، مسئله نبوت و امامت بود، دودمان ننگین اموی برای برهم زدن نظام اسلامی، از حلقه اخیر (امامت) شروع (به فعالیت گسترده ای) م که بر توحید و نبوت و رسالت استوار بود و آخرین خشت آن را ولایت اهل بیت تشکیل می داد و با این مصالح ساختاری و مسالح معماری، بنیان مرصوص ساخته شد، بنی امیه برای واژگون کردن این کاخ مجلل الهی، ابتدا امامت را و کم کم نبوت را از آن جدا نمودند و سرانجام نیز وحی و توحید را انکار کردند.
در چنین شرایطی که امامت و ولایت در باور عامه به فراموشی سپرده می شد، امام حسین و خاندانش، به ویژه حضرت زینب کبری به دفاع از این اصل مهم پرداخت تا جایگاه آن را که میراث اهل بیت بود، حفظ نمایند.
(ابن طاووس، 1381، 157) حضرت زینب همچنین دو فرزندش را در روز عاشورا، فدای راه امام و مولای خویش کرد (قمی، 1386، 246 و247) تا نشان دهد در مسیر امامت و ولایت، همه زندگی اش را در طبق اخلاص نهاده است."